Datassur

In 2006 waren ze met zo’n 47.500, de verzekerings-nemers die, omdat ze risicoconsumenten zijn, terechtkwamen in de databank Datassur.

De verzekeringsondernemingen richtten het economisch samenwerkingsverband, dat 65 leden telt, elf jaar geleden op. De verzekeringsmaatschappijen bestempelen personen die in Datassur terechtkomen als wanbetaler, fraudeur of als iemand die opeenvolgende schadegevallen achter zijn naam heeft staan en na opzegging van het contract aan de zwarte lijst met ex-verzekerden wordt toegevoegd.

Elke onderneming die aangesloten is bij Datassur kan vanaf dat ogenblik de identificatiegegevens, de aard van het opgezegde contract en het motief van de registratie op de lijst nagaan. Bij risicoklanten die geseind staan als wanbetalers, kan het bedrag dat ze niet aflosten worden opgevraagd. Dat geldt ook voor personen van wie het dossier al een paar schadegevallen telt. “Meer moeten de makelaars eigenlijk niet weten”, zegt directeur van Datassur Daniel Frala. “Of ze moeten het hun klanten zelf vragen.”

Dat laatste zou volgens de Commissie voor de Bescherming van de Persoonlijke Levenssfeer in alle gevallen moeten gebeuren, zonder dat er daarnaast een database wordt geconsulteerd. Nieuwe klanten moeten volgens de verzekeringswet alle informatie meedelen die relevant is voor de inschatting van het verzekeringsrisico om zo te komen tot een juiste verzekering en een juiste prijs. “De reden voor de oprichting van de lijst is net om de gegevens die een consument geeft voor een verzekeringsvoorstel te controleren, want de informatie die een verzekeringsnemer geeft, weerspiegelt niet altijd de werkelijkheid,” zegt Frala. Test-Aankoop vindt dat de leden van Datassur met hun lijst een deel van het normale bedrijfsrisico uitsluiten en dat is tegen de regels van het mededingingsrecht. “Concurrentievervalsing? Nee hoor, want bijna alle Belgische verzekeraars zijn toegetreden en ook buitenlandse maatschappijen zijn welkom”, aldus Frala.

De verzekeraars stellen zich op “als rechter en partij”, zegt ondervoorzitter Willem Debeuckelaere van de privacycommissie, want zij beslissen zelf of ze iemands gegevens ter beschikking stellen voor de sector. Wie de oneer te beurt valt, wordt drie jaar lang als risicoklant beschouwd als hij voor de opzegging van het contract en na een waarschuwing en een aangetekende brief, zijn premie niet betaalde. Consumenten die na een reeks schadegevallen op de lijst verschijnen, verdwijnen vijf jaar later weer, maar fraudeurs zien hun goede naam pas na tien jaar weer gezuiverd. “Dat kan voor mensen die een verzekering willen, zeer zware gevolgen hebben,” zegt Debeuckelaere. Dat Datassur de gegevens bijhoudt om de klanten ook tegen zichzelf te beschermen, is volgens hem uitgesloten. Frala relativeert. “Het is niet zo dat je geen contract meer krijgt omdat je bij ons geficheerd staan. Het is toch het doel van verzekeraars om zoveel mogelijk te verkopen. Wanbetalers moeten misschien hun eerste premie contant betalen en een fraudeur zal het inderdaad moeilijker hebben om een gepaste verzekering te vinden. Maar de Datassurlijst houdt het ten minste betaalbaar voor correcte betalers, die anders dieper in hun zakken moeten tasten om ook het risico voor wanbetalers en fraudeurs te dekken.”