Daniël Ost

Floraliën in Hongkong

Sedert 1 december 1995 bekijkt Hongkong ons land door een andere bril. Dat is het gevolg van de duizenden bloemen die hier werden uitgestald door de Oostvlaamse bloemkunstenaar, Daniël Ost.

TEKST EN FOTO’S : JEAN-PIERRE GABRIEL

Televisie en kranten hebben ruimschoots aandacht besteed aan het projekt Flowers & Leaves, een gigantische konstruktie van azalea’s die uitzicht bood op de gebouwen van Pei en Foster en het architekturale oerwoud aan de Chinese Zee. De initiatiefnemer van deze grootse mediagebeurtenis was Piet Steel, de Belgische konsul-generaal, en zijn vrouw Carine, die hiervoor hun privé-residentie ter beschikking stelden.

Het was een Japanse vriendin van Carine die voor het eerst de naam van Daniël Ost liet vallen. Ze bezat twee boeken van de bloemkunstenaar uit Sint-Niklaas. De vrouw uit het Verre Oosten begreep de taal die Ost spreekt, de taal van de bloemen. Ost heeft in Azië een kennerspubliek opgebouwd : zowel mensen uit Taipei (Taiwan) als uit Kyoto (Japan) komen op zijn demonstraties af. Als decor voor zijn volgende installaties in Japan, die twee jaar vooraf worden geprogrammeerd, koos hij de Nô-teaters van Osaka en Tokyo.

Meteen bij het bekijken van zijn boeken besloot Piet Steel om Ost ook bij hem thuis aan het werk te zetten. Steel was zijn Gentse roots niet vergeten, noch de floraliën die al meer dan een eeuw de trots van zijn geboortestreek zijn. Uit zijn kontakten met de producenten van azalea’s groeide het idee om zijn tuinen in floraliën om te toveren. Het klimaat liet dat immers perfekt toe. Twee belangrijke partners stapten mee in de boot : de VLAM ( Vlaamse Dienst voor de Afzet van Land- en Tuinbouwprodukten) en de Koninklijke Maatschappij van de Gentse floraliën. Tal van sponsors volgden, zoals onder meer de Generale Maatschappij, Agfa, Gilmex en Air Hong Kong.

Op basis van foto’s die hij van het gezin Steel toegezonden kreeg, ging Daniël Ost aan de slag. Zijn schetsen kleurde hij met waterverf in om ze zo natuurgetrouw mogelijk te maken. Intussen zette Piet Steel alle zeilen bij om zijn ambitie waar te maken. Hij wilde in Hongkong een evenement organizeren dat België volop in de kijker zou stellen. In deze stad, die heel wat schittering gewend is, moet je aardig uit de hoek komen als je de aandacht wil trekken. En hij dacht daarbij terug aan december 1994, toen hij met veel luister de insignes van Ridder in de Kroonorde overhandigde aan Joyce Elena Ma.

In het Verre Oosten

is Elena Ma, nu 52, beter bekend onder de naam Joyce : zo heten namelijk haar winkels, die je terugvindt van Hong Kong tot Bangkok, in Taipei en weldra ook in Seoul. Mevrouw Ma wordt in dit werelddeel beschouwd als de keizerin van de mode en de luxe. Zij maakte Armani en Yamamoto groot. Zij is het ook, die sinds de opkomst van de Antwerpse school, alles in het werk stelt om Ann Demeulemeester en Dries Van Noten te steunen. Precies daarom werd ze door onze vorst onderscheiden. Tijdens hun protocolaire ontmoeting sprak Joyce haar waardering uit voor de Belgische ontwerpers en hun zin voor perfektie.

Zoals in veel rijke landen gaat het in Hongkong met de verkoop van luxegoederen bergaf. Het jongste verslag van de Holding Joyce Boutique, begon dan ook met de woorden : “Onze grootste konkurrent is het status-quo”. Daarom koos Joyce voor een strategie van diversifikatie, die ze de commerciële naam ‘The World of Joyce’ meegaf. Voor het uitvoeren van die strategie beschikt ze over Joyce, een fraai uitgegeven tijdschrift, en over een luxueus promotieblad. Haar beste klanten zijn de bezitters van een Joyce-konsumentenkaart, de privé-kredietkaart die in de regio het meest in trek is. Joyce wilde zich niet langer beperken tot modekleding en de tweehonderdvijftig merken die zij exclusief verkoopt, maar er ook andere zaken bijnemen zoals siervoorwerpen en binnenhuisdecoratie, horeca (Joyce Café), natuurlijke cosmetica en… bloemen. Alle grote Joyce-winkels zullen binnenkort een shop in the shop hebben waar bloemen worden verkocht. In Hongkong is die shop er al. De supervisie ervan werd toevertrouwd aan de Parijse bloemist Christian Tortu. Omdat hij als geen ander aanvoelt dat bloemensierkunst in Azië een belangrijk aspekt van de beschaving is, besloot Joyce ook bij Ost te rade te gaan.

Met haar boeketten

en sierstukken mikt Joyce op klanten, die zich exclusieve vazen en kreaties kunnen veroorloven, en bereid zijn om voor een receptie één miljoen Belgische frank of meer neer te tellen. Toen Piet Steel haar over zijn projekt vertelde, was Joyce onmiddellijk entoesiast. Eind september woonde zij de vernissage bij van de tentoonstelling Mode en Kunst in Brussel en maakte van de gelegenheid gebruik om Daniël Ost in zijn prachtige winkel in Sint-Niklaas op te zoeken. Bovendien zette ze voor de konsul haar hele oorlogsapparaat in, te beginnen met haar naam. Om een dergelijke onderneming in deze veramerikanizeerde gemeenschap te doen slagen, moest ze een liefdadigheidsaktie inschakelen. Helping Hand, een privé-hulpprogramma voor arme bejaarden, werd voor het projekt Flowers & Leaves uitgekozen.

Zo werden het appartement en de terrassen van de konsul-generaal eind vorig jaar het toneel van liefdadigheidslunches en -diners, waar je voor een couvert tot 11.000 frank moest neertellen.

In België

bereidde de ploeg van Daniël Ost zich voor. Samen met zestien jonge bloemisten vormde hij de groep Alluvium. Tien leden van dit bloemen- en plantencommando namen in november het vliegtuig naar Hongkong. Een vijftiental plantenkwekers bereidde zes containers voor met azalea’s en bromeliaceae (serreplanten van de familie van de ananas), die voor het tuindecor moesten dienen. Daarnaast verlieten ook nog andere nationale produkten het land, zoals de schitterende vazen van de Antwerpse groep Anverre, maar ook pralines, bier en asperges, want het eten was eveneens Belgisch.

Bij Piet Steel was het aftellen intussen begonnen. Als je alle vrijwilligers en vrienden, én de Filipijnse dagloners meetelde, waren ze met tachtig druk in de weer om alles klaar te krijgen. Ost had een hele reeks projekten uitgedacht, van heel kleine tot hele grote. Zo kwamen midden op de tafels duizenden rozenblaadjes, per drie aan elkaar geplakt, en een grote struktuur van azalea’s domineerde het panorama op de top van het gebouw. Tot het allerlaatste moment bleef Ost naar ongebruikelijke middelen zoeken. Trouw aan zijn stijl het kombineren van gekultiveerde planten met natuurlijke elementen trok hij herhaaldelijk naar het natuurreservaat van Tai Tam. Hij had de uitzonderlijke toelating gekregen om in dit park lianen, wilde bessen en ander inheems groen uit te zoeken.

Dertien Belgische kwekers

van azalea’s en bromeliaceae waren mee overgevlogen en maakten van de gebeurtenis gebruik om kontakten te leggen met potentiële klanten in dit werelddeel. Een dergelijk kader is immers gunstiger voor de dialoog dan een klassieke handelsbeurs. Vandaag maakt iedereen de balans op. Piet Steel, bij wie het thuis weer rustig is, is een tevreden man. Dankzij de grote mediabelangstelling is het imago van België veranderd en doet ons land het Nederlandse monopolie in de tuinbouwsektor wankelen.

Meer dan achthonderd personen zaten aan het liefdadigheidsdiner aan, wat een nettowinst opleverde van ruim twee miljoen frank, ten bate van Helping Hand. Voor Daniël Ost en zijn ploeg staan er al nieuwe projekten in Hongkong op stapel. Het eerste vindt plaats in maart ter gelegenheid van de Flower Show in het Victoria Park. Ook de historische datum van de machtsoverdracht ten gunste van China staat al in zijn agenda genoteerd. In de nacht van 30 juni op 1 juli 1997 zullen kreaties van Daniël Ost een van de belangrijkste gebouwen van het eiland versieren.

Een skulptuur van rozen. Daniël Ost ‘versiert’ Hongkong met duizenden bloemen.