Dan maar minister nummer acht?

Uiterlijk vandaag, 25 april, maakt premier Guy Verhofstadt ( VLD) de namen bekend van de nieuwe bestuurders bij de raad van bestuur van de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen (NMBS). Zo’n 45 kandidaten drummen voor tien plaatsen, maar slechts vier werden door minister van Mobiliteit Isabelle Durant (Ecolo) bekwaam geacht voor de post van gedelegeerd bestuurder.

Te weinig, oordeelde de regering, en dus werd de hulp van een extern bureau ingeschakeld. Een weinig benijdenswaardige opdracht. Het risico om de zwartepiet toegeschoven te krijgen, is niet gering, terwijl de kans om op één week de felbegeerde diamant (zowel een capabele als een politiek aanvaardbare figuur) te vinden niet overdreven groot is. Geen wonder dat enkele gerenommeerde headhunters feestelijk bedanken voor dergelijke klusjes.

Dat mag de regering vooral aan zichzelf wijten. De oproep in het Belgisch Staatsblad vermeldt nadrukkelijk dat de bestuurders worden gekozen op grond van hun bekwaamheid om de doelstellingen van het regeringsbeleid inzake mobiliteit uit te voeren én op basis van hun diverse financiële, juridische en sociale bekwaamheden.

Merk op: naar een visie over hoe het Belgische spoorbedrijf er in de veranderende Europese context binnen vijf of tien jaar moet uitzien, wordt niet gevraagd. Zeker vanuit PS-perspectief is dat ook niet de bedoeling, want een dergelijke visie implementeren, vergt veranderingen. Voorbereiden op de concurrentieslag betekent herstructureren, banenverlies, een einde aan tal van syndicale verworvenheden, zelfs gedeeltelijke privatiseringen en het terugplooien op kernactiviteiten. Daar heeft de NMPS (geen typfout) geen zin in. Het pleit voor Durant dat ze daar op zijn minst iets aan wil doen, al is het traject dat ze daarbij aanhoudt, niet altijd even gelukkig.

Er schort nog iets aan de oproep voor kandidaten. Bij een normale headhuntingprocedure is meestal duidelijk waarom de voorganger moest opstappen, zeker bij managementfouten. Het feit dat Etienne Schouppe zich opnieuw kandidaat kan stellen, impliceert dat dergelijke zwaarwichtige redenen blijkbaar niet voorhanden zijn. Wat meteen betekent dat de capaciteiten van de kandidaat er minder toe doen dan de relatie met de (regelmatig veranderende) minister van Verkeer en/of Mobiliteit. Een opbeurend vooruitzicht voor een opvolger. Tussen haakjes: Durant is Schouppes zevende minister. Wat de vraag opwerpt wie het voor het zeggen krijgt bij de NMBS: kandidaat nummer vijf of minister nummer acht?

De Liedekerkse CD&V’er is door de aanvallen van Durant en de liberalen voor zijn overleving in socialistische hoek geduwd, wat zijn bewegingsruimte aanzienlijk vermindert. Hij is een survivor, bereid tot soms geldverslindende compromissen. Maar inzake dossierkennis en ervaring in vakbondsonderhandelingen torent hij tot spijt van wie het benijdt ver boven iedereen uit. De kans is reëel dat een nieuwkomer, zoals Frans Rombouts bij De Post moest ervaren, zijn tanden stuk bijt op ontevreden syndicaten. De ontslagvergoeding van Schouppe (amper twee jaar voor hij einde contract is) en het leergeld dat een nieuwe topman sowieso betaalt, maken de rekening voor de belastingbetaler wel erg duur.

Luc Huysmans [{ssquf}]

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content