“Cube” is een originele variant op het thema “l’enfer, c’est les autres”, door debutant Vincenzo Natali in een claustrofobische thriller gegoten.

“Cube” kan het best omschreven worden als een moderne versie van Dantes hel. In plaats van in negen kringen, bewegen de vijf personages zich doorheen een mathematisch geordend labyrint van kubussen. In de pre-generiek zetten regisseur Vincenzo Natali en zijn co-scenarist André Bijelic meteen de juiste toon. De toeschouwer krijgt een close-up van een ontwakende man te zien. De kijker deelt de verrassing van de man als deze ontdekt dat hij in een kubus gevangen zit, waar zes luiken toegang geven tot een telkens identieke – zij het in een andere kleur – kubusruimte. Als de man uiteindelijk naar een andere kubus kruipt, wordt hij door een fijn net van vlijmscherpe draden in stukjes gesneden.

Door zijn film met een betrekkelijk gruwelijke scène te openen, geeft de Canadees Vincenzo Natali een idee over wat zijn vijf hoofdpersonages te wachten staat, als ze de verkeerde ruimte betreden. Dergelijke manier om de fantasie van de toeschouwer aan te spreken, is niet nieuw. Hitchcock deed dit reeds op een bijzonder efficiënte manier met de douchescène in “Psycho”. Hitchcocks “Lifeboat” (over de psychologische spanningen tussen een groepje verstekelingen op een reddingsboot) lag aan de basis van “Cube”. Natali is meer geïnteresseerd in het creëren van een claustrofobische sfeer en in het uitwerken van de onderlinge spanningen tussen zijn protagonisten, dan in het etaleren van een reeks sadistische shockeffecten.

Noch het quintet van hoofdpersonages, noch de toeschouwer komt ooit te weten waar de kubus – bestaande uit ontelbare zich voortbewegende kubussen – vandaan komt of door wie hij ontworpen werd. Is het een gevangenis of is het een pervers spel, bedacht door een extreem morbide geest? Veel tijd om daarover te tobben, nemen de personages niet, want het vinden van een uitweg primeert. Hoewel personages en verhaal rechtlijnig uitgewerkt zijn, houdt Natali de suspens drijvend. Het is overigens opmerkelijk hoe hij erin slaagt om met een minimum aan middelen (een decor, een beperkt budget, een niet bekende cast en een korte draaitijd) aan “Cube” het elan van een studiofilm te geven.

Soms wordt te hard van stapel gelopen bij de “ontdekking” van een nieuw talent. Maar deze Vincenzo Natali belooft in elk geval nog een en ander in zijn mars te hebben.

“Cube” is uitsluitend te verkrijgen op video.

Piet Goethals

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content