Concrete klachten van de fiscus

Officieel durven de belastingcontroleurs niet te reageren, maar anoniem laten ze hun frustraties de vrije loop. Vijf voorbeelden.

1 Geen informatiedoorstroming van andere overheidsdiensten

“Wij krijgen geen gegevens over de prijs die een belastingplichtige betaald heeft voor een onroerend goed. Evenmin mag ik de akte inzien, die bij de notaris is neergelegd. Nochtans zijn deze gegevens belangrijk voor een correcte inschatting van het inkomen van de belastingplichtige. Wij moeten deze informatie aan de betrokken persoon zelf vragen en zijn dus volledig afhankelijk van goodwill. Tien jaar geleden stuurde de administratie van de registratie, ook onderdeel van Financiën, automatisch een basisfiche per belastingplichtige naar de dienst van directe belastingen. Nu gebeurt dat niet meer, ondanks de automatisering.”

2 Geen zicht op het vermogen van de belastingplichtigen

“De administratie is er zelfs in geslaagd een document op te stellen dat niet gecodeerd is, namelijk de aftrek voor de notionele intrest. Zo missen wij de kans om zicht te krijgen op het eigen vermogen en de financiële vaste activa van vennootschappen. Hetzelfde geldt voor de beurstaks, die nu terugbetaald moet worden. Als de registratie de details van de transactie – aantal aandelen en bedrag van meerwaarden – zou doorspelen aan de betrokken controleur van de directe belastingen, zou de fiscus een vergelijking van de inkomsten en uitgaven van de belastingplichtige kunnen doen, waardoor een rechtvaardigere inning mogelijk is.”

3 Geen gedetailleerde beschrijving van de procedures

“Als de belastingplichtige een volgens ons al te grote aankoop doet in vergelijking met zijn aangegeven inkomen, volstaat een bankuittreksel van één dag op zijn naam om de uitgave te verantwoorden. Zo kun je gemakkelijk met zwart geld spelen.”

4 Al te complexe wetgeving

“Sinds 1 april 2007 – midden in het boekjaar – bestaan tien verschillende tarieven voor de aftrek van autokosten. Met een park van een miljoen bedrijfswagens verliest de fiscus enorm veel tijd aan zulke prutsen, waardoor het echte werk – de aanpak van de grote fraude – achterwege blijft.”

5 Geen band met de economische werkelijkheid

“Zo is het maximumbedrag voor verwarming en elektriciteit als voordeel van alle aard geplafonneerd op 1770 euro per jaar, terwijl de reële uitgave van sommige villa’s (inclusief zwembad) rond 14.000 euro schommelt. Ook maken naar schatting 15 % van alle kmo’s onrechtmatig gebruik van het vruchtgebruik en recht van opstal. Dit is een verdubbeling op drie jaar tijd. Dankzij deze techniek verwerft de bedrijfsleider voor een habbekrats het patrimonium van de vennootschap.”