Bye Bye Management

Marc Buelens
Marc Buelens Professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

65? Dan geniet je van een welverdiend pensioen, toch? Laat de anderen de loonlasten nu maar dragen, de productiviteit verhogen, de dienstverlening verzekeren. Jij mag surfen op de economische golven die de jongeren maken.

Deze maand is het zover voor mij. Vanaf eind september verschijnt onder deze column ‘professor emeritus’. Want professoren gaan uiteraard niet met pensioen, zij krijgen een eretitel. In het Oud-Nederlands betekende emeritus: Romeinsch krijgsman, die zijnen diensttijd eervol volbragt had. Je had dan al een bevoorrechte job tijdens je actieve loopbaan, je krijgt nog veel egards als je met pensioen bent. Kwatongen beweren natuurlijk dat je proffen anders nooit buiten krijgt.

Ik neem dus afscheid van de managementschool waarin ik sinds 1972 met kortere en langere onderbrekingen gewerkt heb. Ik heb in die periode bijna alles meegemaakt: een eerste oliecrisis, autoloze zondagen, een jaar met niet minder dan acht indexaanpassingen (zonder één enkele indexsprong!). Ik overleefde flinke beurscrashes, spectaculaire koerswinsten, een dotcom- en een bankencrisis. Ik zag bedrijven à la Enron, Sabena of L&H verdwijnen. En ik maakte nog de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde mee.

Toen ik in 1972 de wondere wereld van de managementwetenschap betrad, dacht ik dat er eeuwige waarheden waren. U weet wel: gouden principes die de anderen, de alwetende masters of the universe, wél kenden, maar ik nog niet beheerste. Hoe succesvol een nieuw product lanceren? Hoe mensen motiveren? Hoe de juiste strategie formuleren en implementeren? Wat zijn de vijf stappen van elk succesvol veranderingstraject? Hoe bereken je de optimale voorraadgrootte? Wat is de beste financieringsstructuur?

Ik verlaat deze wereld 42 jaar later en moet toegeven dat ik nog altijd geen zicht heb op die gouden regels. Wat ik wel weet: die masters of the universe zadelden ons op met een bankencrisis. En de Japanners leerden ons dat je de optimale voorraden niet moet berekenen, maar dat je het beste just in time werkt. Tot na een tsunami duidelijk werd dat je in zo’n geval toch beter wat voorraad hebt. Bovendien: als iedereen weet hoe je het beste een succesvol product lanceert, waarom slaagt dan maar een heel kleine minderheid daarin? Voor elke Senseo of Nespresso staan honderden voorbeelden van dom geknoei in duistere kelders te vergaan. En ook u hebt al gehoord van de 5/6/7/8 stappen in succesvol ‘changemanagement’. De laatste ‘bon ton’ in de wereld van de managementwetenschap is kunnen uitleggen dat die mislukkingen vooral komen door… juist: ‘changemanagement’. Ooit zei een bedrijfsleider tegen mij: “Ik moet de verschillende culturen van deze twee bedrijven samenbrengen. Dat kan niet moeilijk zijn, als we een man op de maan kunnen zetten.” Ik dacht toen: “Man, je bent wel erg naïef!”

Zoals het een academicus betaamt, heb ik een boek geschreven over wat mij al die jaren heeft geboeid. Ik heb het boek ‘Bye Bye Management’ genoemd. Het is uitgegeven bij LannooCampus en vanaf eind september te koop in de betere boekhandel. Sorry, dat is een uitdrukking uit 1972. U kunt het ook downloaden, kopen via internet en vroeg of laat vinden bij Google-books.

België heeft geen traditie van een last lecture. Nederland wel. Op maandag 22 september lanceer ik het boek om 20 uur in Bornem. Op zijn Nederlands, en op een boogscheut van mijn appartement, zal ik speels enkele ernstige dingen zeggen over het oude en nieuwe management. Als u deze column trouw leest (en daaraan twijfel ik uiteraard niet), herkent u meteen mijn lievelingsthema’s: leiderschap, besluitvorming, managementblunders, toeval, stress.

Wilt u erbij zijn? Dat kan. Het is niet gratis, want gratis bestaat niet. U moet een inspanning doen. U moet mailen naar mijn uitgever dat u (en wie u dierbaar is) erbij wilt zijn. Ik hoop u daar dan te begroeten.

En dan de vraag die u, lezer, natuurlijk op de lippen brandt. Blijf ik columns schrijven? Het antwoord kent u al, want ik zei al aan het begin van dit stukje dat er binnenkort ‘professor emeritus’ onder aan deze column zal staan. Want de Trends-redactie vindt dat op schrijven geen artificiële leeftijdsgrens staat. Integendeel, ze vindt dat ze maximaal de oudere, euh minder jonge, beroepsbevolking moet activeren.

Wilt u mijn last lecture: ‘Bye Bye Management’ bijwonen? Stuur dan een mailtje naar pers@lannoocampus.be

De auteur is partner-hoogleraar management aan de Vlerick Business School.

MARC BUELENS

Toen ik in 1972 de wereld van de managementwetenschappen betrad, dacht ik dat er eeuwige waarheden waren. 42 jaar later ken ik ze nog niet.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content