Bodybuilder

De hedendaagse Britse architect Nigel Coates legt een heel persoonlijke link tussen de structuur van het lichaam en verwijzingen naar steden en voorwerpen. Het menselijk wezen in harmonie met design en architectuur.

De vijftigjarige Nigel Coates laat zich niet inpalmen door het ‘star system’ dat het gros van de hedendaagse designers en architecten omringt. Hij ontwierp met name het Britse paviljoen voor de Expo in Lissabon, het National Center for Popular Music in Sheffield (waarvan de uitstraling minstens even interessant is als die van het Guggenheim van Frank Gehry in Bilbao) en de zogenaamde ‘Body Zone’ in de Millennium Dome in Londen. Coates associeert het menselijk lichaam met de ruimten en voorwerpen die mensen gebruiken. Erotiek is alom aanwezig, maar dan wel op een zeer ‘softe’ manier.

“Ik kruip in de huid van de persoon voor wie ik ontwerp,” zegt hij, “maar toch werk ik volgens mijn eigen opvattingen.” In architectuur en interieurvormgeving kent de architect de plaats waar het project verwezenlijkt zal worden; met designvoorwerpen is dat niet het geval. Coates: “Ik houd wel van die onbekende dimensie. Hierdoor kan ik mij een voorstelling maken van mijn projecten in allerlei soorten ruimten, zodat ze mobiel worden. Design maakt interactie mogelijk met de architectuur van een bepaalde plek, en omgekeerd.” Soms treft hij zijn design-ontwerpen aan op onverwachte plaatsen, maar het eclecticisme van zijn werk zorgt ervoor dat het geheel samenhangend blijft.

Volgens Nigel Coates is de dynamische wisselwerking tussen design en architectuur reeds duidelijk gebleken in de loop van verschillende periodes in de geschiedenis. “De aspecten van geborgenheid en communicatie, inherent aan architectuur en design, zijn de laatste tijd echter sterk veranderd. Architectuur en design vinden we in de eerste plaats terug in het menselijk lichaam en de stad, en in de dynamische relatie tussen die twee.”

Voor het Italiaanse Arredaesse bekleedde Coates onlangs een reeks fauteuils met afbeeldingen van menselijk naakt. Door daarin te gaan zitten, wordt men zich alleszins bewust van het eigen lichaam; dat beïnvloedt het gedrag. Twee jaar geleden zette hij de tentoonstelling ‘Erotic Design’ op poten in het Londense Design Museum, en hij ontwierp zelfs een brug over de Theems in de vorm van een enorm mannelijk geslacht – maar toch bezondigt hij zich niet aan pornografische provocatie. Heel wat van zijn ontwerpen zijn gebaseerd op sensualiteit en het bewustzijn van een geslachtelijk lichaam; in sommige ervan ontbreekt elke seksuele referentie, maar het lichamelijk bewustzijn wordt nooit verwaarloosd.

Er bestaat een gelijkenis tussen het Guggenheim-museum van Frank Gehry in het industrieel centrum van het Spaanse Bilbao en de plannen van Nigel Coates voor het National Center for Popular Music in het industriële Sheffield in Engeland. Geen van beide gebouwen beschikt over een conventionele ingang, noch gangen of vensters. Ze worden gekenmerkt door een bepaalde mobiliteit, een vorm van beweging die zorgt voor een reëel voelbare geborgenheid, zonder daarbij een beroep te moeten doen op traditionele aspecten van vormgeving en inrichting.

Het menselijk lichaam voelt zich daar comfortabel, en dat is een van de belangrijkste criteria voor Nigel Coates. “Architectuur is meer dan een stijloefening,” zegt hij; “ze kan het gedrag van een individu in een bepaalde ruimte versterken of verduidelijken. Een ruimte kan in zekere zin een draagbaar kledingstuk worden, waarin men zich steeds comfortabeler gaat voelen.”

Arredaesse Benelux: tel. (00-31-76) 522.20.89, fax (00-31-76) 521.77.26.

TEKST: SERGE VANMAERCKE