‘Big Viv’ is nog niet thuis

Na haar campagne tegen de hoge roamingkosten, gaat EU-commissaris Viviane Reding door op haar elan. Ze pleit voor sterker Europees toezicht op de elektronische communicatiemarkt en voor actie om een stuk pan-Europees radiospectrum te creëren. Of het Europees Parlement en de Europese ministerraad even snel overstag zullen gaan als haar collega’s Neelie Kroes van Mededinging en Günter Verheugen van Industrie is nog de vraag.

Volgens de eerste indicaties is er in het Europees Parlement geen enthousiasme voor de gedoodverfde ‘superregulator’, die officieel de Europese Marktautoriteit voor Elektronische Communicatie heet en die in de voorstellen geen politieman is, maar een adviseur van de Europese Commissie. Het wantrouwen tegen het groeiende aantal Europese agentschappen is groot en met de Marktautoriteit komt er gewoon een nieuw agentschap erbij. Bovendien wordt zijn rol vandaag al grotendeels ingevuld door de European Regulators Group, een formeel verband van de 27 nationale toezichthouders dat al in het huidige kader een adviserende rol aan de Europese Commissie vervult.

De ‘superregulator’ is daardoor overbodig. Belangrijke nationale toezichthouders, zoals Ed Richards van het Britse Ofcom of voorzitter Paul Champsaur van het Franse Arcep, hebben zich al tegen de Europese Marktautoriteit uitgesproken. De kwestie kan de herziening van de telecomregulering, die nu al pas in 2010 effect zal hebben, nog vertragen.

De rationalisering van het Europese spectrumbeheer wordt evenmin een kerstpartijtje voor Viviane Reding. Tegen ten laatste 2012 komt een deel van het huidige Europese televisiespectrum vrij door de overschakeling naar digitale transmissie. Reding hoopt dat te kunnen gebruiken voor pan-Europese dien- sten. Het is een waardevol spectrum, met radiosignalen die verder dragen en veel beter binnenshuis te ontvangen zijn dan wat nu typisch voor Wimax – de opvolger van het draadloze internet – is gereserveerd. In de VS is de veiling ervan al voor januari voorzien. Google is één van de bieders.

Maar in Europa ligt de zaak veel moeilijker dan over de oceaan, waar de FCC effectief een ‘superregulator’ is én bevoegd voor het spectrum. In Europa kan Reding eigenlijk alleen aandringen op overleg. België in het bijzonder wordt een hele uitdaging, met zijn verdeling van het beheer van het omroepspectrum over drie gemeenschappen en Brussel, plus nog eens het federale niveau. In sommige andere landen ressorteert het spectrumbeheer dan weer rechtstreeks onder overheidsadministraties – maar niet onder de telecomregulator. In ieder geval worden de technische aspecten van het spectrumbeheer tussen de soevereine staten gecoördineerd binnen de Wereld Radiocommunicatie Conferentie (WRC), een agentschap van de Verenigde Naties. De EU heeft daarin geen rol.

Daarom is de beslissing van de WRC-conferentie, vorige week, om 72 Mhz van het vrijgekomen televisiespectrum in Europa toe te wijzen aan mobiele communicatiediensten, waarschijnlijk belangrijker dan de voorstellen van Viviane Reding zelf. Maar het gaat enkel om een aanbeveling en ze geldt pas vanaf 2015. Tegen dan is het vergelijkbare spectrum in de VS al zes jaar in gebruik voor nieuwe diensten. Een superregulator heeft zijn voordelen.

Door Bruno Leijnse