Big Ted

Voor Ted Arnold ( Merrill Lynch) hebben de edele metalen niet veel geheimen meer. Ted verdiept zich reeds twee decennia in het wel en wee van goud en aanverwante metalen. Aan hem de vraag of goudbeleggers de voorbije 25 jaar goede zaken hebben gedaan.

In geen geval ! Goud was de voorbije kwarteeuw een rotslechte belegging. Ondanks de stijging van het edele metaal in de jaren zeventig. Wie in 1985 een bedrag van 100 dollar in goud belegde, zou vandaag de dag 118 dollar terugkrijgen. Terwijl de gekumuleerde inflatie meer dan 41 % bedraagt. De goudbelegger is op 10 jaar tijd dus een stuk armer geworden.

Hetzelfde bedrag geïnvesteerd in aandelen van de Amerikaanse Standard & Poor’s-index zou een resultaat hebben opgeleverd van 442 dollar. Via een belegging in dollar-obligaties zou 100 dollar zijn aangegroeid tot meer dan 300 dollar.

De goudprijs is tussen 1968 en 1995 nochtans gestegen van 35 dollar tot 385 dollar.

In dollar uitgedrukt wel. Maar in Duitse mark is de stijging veel minder spectaculair. Van 150 naar 620 mark per ons. In Japanse yen steeg het goud van 450 yen per gram goud naar 1250 yen. Bovendien is de goudprijs in enkele jaren explosief gestegen om daarna flink te dalen. Wie de stijging van de jaren ’70 miste, heeft helemaal niets gehad aan het edele metaal.

Hoe verklaart u de forse stijging van de jaren ’70 ?

Het was een samenloop van omstandigheden. De goudprijs was lange tijd kunstmatig laag gehouden en had een inhaalbeweging te goed. Twee opeenvolgende olieschokken (de oliekrisis van 1974 en de Iran-revolutie enkele jaren later) zorgden voor hyperinflatie en een vlucht naar goud.

Bovendien verplichtten Zwitserse banken hun klanten in die tijd 10 % van hun activa aan te houden in goud. De klanten moesten hun goudstaven ook effektief deponeren in een kluis van de bank.

Een maatregel die nu niet meer bestaat. Goud heeft bovendien zijn rol als vluchtwaarde verloren. De financiële wereld is van uitzicht veranderd. Men kan vrij met geld in en uit de meeste landen. Alle soorten financiële transakties zijn mogelijk.

Dat er goud wordt gekocht ten tijde van internationale spanningen en burgeroorlogen is al lang niet meer waar. Wat heeft u trouwens aan goud in oorlogstijd ? De echte winnaar is de man die in de oorlog levensnoodzakelijke of veelgevraagde en schaarse produkten bezit. Tarwe of koffie bijvoorbeeld.

Een nieuwe oliekrisis zie ik niet snel ontstaan. Men pompt sinds de jaren ’70 olie op uit de Noordzee. Overal ter wereld hebben overheden van de strijd tegen de inflatie een topprioriteit gemaakt. De kans op een herhaling van een goudhausse à la jaren ’70 (of zelfs iets minder) is mijns inziens onbestaande.

Goud was de voorbije decennia geen goede belegging en zal het dus de komende jaren evenmin worden ?

Inderdaad. Mijn raad is daarom niet in goud, zilver en aanverwante metalen te beleggen. U zult ontgoocheld zijn over de opbrengst. Hoe opwindend is immers een belegging die noch in waarde stijgt, noch in prijs daalt ? Dat is mijn mening.

Ware goudkevers zullen zich enkel maar gelukkig voelen met de nodige goudstaven, goudmijnaandelen en goudopties in portefeuille. Als ze zich zo beter voelen, doen ze maar. Ze reageren echter te weinig nuchter en realistisch. Net als religieuze extremisten maken ze de gekste veronderstellingen en verliezen ze de band met de werkelijkheid. En wat is er in de beleggerswereld gevaarlijker dan uw wensen voor werkelijkheid te nemen ?

Ted Arnold : Beleg niet in goud, zilver en aanverwante metalen.