Belgische schilders

Nog tot volgende zondag, 19 januari, loopt in het Antwerpse Museum Plantin-Moretus een overzichtstentoonstelling van de grafiek van de Belgische kunstenaar Jan Cox (1919-1980). Of prefereert u het boek ?

Ter gelegenheid van de tentoonstelling verscheen een al even ontroerend zorgvuldige monografie van de Gentse academici Philippe Pirotte, Claire Van Damme en Karel Boullart en de Amerikaanse prof Robert Brown. Het monumentale boek vestigt vanzelf de aandacht op de verscheidenheid van het oeuvre en de thematische fil rouges. Cox sprong uit de band door zijn even eigenzinnige als eigentijdse verwerking van geëngageerde filosofische onderwerpen. Vooral zijn weigering om te vervallen in een gemakzuchtige of vrijblijvende ironische commentaar maakt zijn werk dramatisch, tegendraads en tijdloos. Uitg. Gemeentekrediet/Snoeck-Ducaju & Zoon, 191 blz., 1250 fr. .Zowel inhoudelijk (het engagement en het ontlenen aan de klassieke literatuur) als vormelijk (vooral het gedurfd rijke coloriet) doet Antwerpenaar Jan Vanriet (1948) aan Cox denken. In de voortreffelijk verzorgd uitgegeven monografie over de jongste twaalf jaar van Vanriets werk zetten Freddy De Vree en Marcel Van Jole uiteen hoe de schilder zich steeds verder verwijdert van het anekdotische en soms zelfs wat schrale pedante karakter uit zijn vroegere periode. Vanriet laat het figuratieve weliswaar niet los, maar doet steeds meer zijn kleurvakken en vormen dialogeren. Een aanrader, al valt de tekst spaarzaam uit. Uitg. Lannoo, 296 blz., 2950 fr. .In het Belgisch museumboek loodsen Leen Huet en Jan Grieten ons door 21 niet massaal bestormde musea, van het kasteel van Loppem tot het musem van de leisteenhouwer in Vielsalm. Een geestige gids. Uitg. Atlas, 253 blz., 800 fr. .Honderd jaar geleden werd Paul Delvaux geboren. Willem Brakman brengt de schilder nu al voor het voetlicht. Verder dan de titel, Het groen van Delvaux, de sibbilijnse naakte vrouwen van zijn doek Acropolis en de unheimliche magisch-realistische sfeer gaat de referentie evenwel niet. Brakman hanteert Delvaux als een soort filosofische versterking van zijn sombere roman, waarin naijver, wrok en collectieve dwang het leven van een schrijver teisteren. Het boek geeft zijn betekenislagen slechts moeizaam prijs. Uitg. Querido, 214 blz., 750 fr. .

LUC DE DECKER