België, het land van de stotteraars

eXtra informatie op www.trends.be

Op de website vindt u het Trends-artikel van 22 juli 2004 waaruit blijkt dat Vlaanderen al sinds 1830 belastinggeld naar Wallonië transfereert.

België bestaat 175 jaar en of het nog 175 jaar zal bestaan, is afhankelijk van de twistgesprekken in 2005. Brussel-Halle-Vilvoorde is de top van de ijsberg, belangrijker is de ongecontroleerde stroom van Vlaams geld naar Wallonië. Ter herinnering: de raming van de KBC-economen is 6,4 miljard euro (250 miljard frank) jaarlijks, waarvan een flink deel niet berust op objectieve grondslagen. België stottert over zijn bestaan. Wat Vlaanderen betaalt voor Wallonië, heeft weinig uitstaans met solidariteit en veel met politieke chantage. Temeer omdat het geen geldstroom is die begon na de Tweede Wereldoorlog. De flux vloeit al sinds 1830 wegens de discriminatie tot na 1914 tussen de roerende en onroerende belastingen (die werden proportioneel meer geïnd in Vlaanderen).

De aderlating van de eerste 90 jaar werd becijferd door de liberale hoogleraar Economische Geschiedenis Juul Hannes (Universiteit Gent en VUB, zie ook Trends van 22 juli 2004). De VLD’ers Verhofstadt, De Gucht, Dewael en Somers hebben de cijfers en doen er niets mee; de UCL heeft de cijfers en doet er niets mee; de Vlaamse en Waalse economen hebben de cijfers in een handomdraai, maar het gros is te bang om zoiets aan te raken. Wat doet de Vereniging voor Economie? Niets. Wat doen de Franstalige economen op hun congres over openbare financiën van 16 en 17 februari 2005? Niets. Dat heet latrahisondesclercs.

Luc De Bruyckere, voorzitter van Ter Beke en eigenaar van Waalse fabrieken, kaartte de transfers op 10 januari 2005 aan tijdens een toespraak voor de Union Wallonne des Entreprises. Het persagentschap Belga had niet gehoord dat De Bruyckere opriep om het probleem van de transfers ernstig te nemen. Belga had wel de kritiek gesnapt op de Greenp eace-stunt van NVA om de transfers te visualiseren met een geldkaravaan. Wat voor veel journalisten en columnisten van noord en zuid voorop staat: alle vraagstukken die het einde van het land kunnen versnellen, ver van zich af gooien.

Een parallel van stotterend gedrag van politici, columnisten en journalisten kan men vinden in Noord-Ierland. Het Ira is een bende schoeljes geworden dat leeft van banditisme. Op 20 december 2004 werd de Northern Bank van Belfast 26,5 miljoen pond lichter; de grootste cashroof ooit in het Verenigd Koninkrijk. Meteen werd het Ira verdacht. Het geheime leger, waarvan de politieke vleugel regeringsambitie heeft, ontkende. Op 7 ja-nuari 2005 bevestigde de hoogste politieofficier van Noord-Ierland dat het Ira de dader is. Alle Ierse en Engelse kranten rapporteren en sourdine over de schurkenstreken van het Ira, want het vredesproces heeft voorrang. Ze verwaarlozen hun plicht.

Alle federale politici en hun vrienden van de paarse pers stotteren over halszaken, want het rekken van België heeft voorrang. Men hoort het ongaarne onder fijne Belgische lieden, maar de kracht van de volkeren van Europa groeit. Andersschaligheid, om een lelijk neowoord te gebruiken, is geen taboe in een Europese Unie van 25 landen, waarbij staten die vier- tot vijftienmaal minder burgers tellen dan Vlaanderen lustig meedraaien. Estland heeft 1,3 miljoen inwoners, Malta 400.000 en zijn en blijven onafhankelijk.

Frans Crols

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content