Beleg in vlees en sojabonen

Europese aandelen kopen? Niet zo’n goede keuze. Amerikaanse aandelen dan maar? Handen af. Maar geen nood: Emiel Van Broekhoven heeft enkele alternatieven voor u klaarliggen.

Voor particulieren die zelf hun beleggingszaakjes regelen, komt het er in de eerste plaats op aan om even goed te doen als de ‘2+2’ bij de bank om de hoek. Ze moeten zich, in tegenstelling met de beleggingsfondsen van grote banken, hoegenaamd niet verplicht voelen om aandelen van grote zakenrelaties in portefeuille te houden. Van hen wordt evenmin verwacht dat zij uitsluitend in bijvoorbeeld Belgische of Europese aandelen investeren. Zelfs voor wie niet gelooft in grote Amerikaanse waarden, bestaan er nog heel wat alternatieven.

VS in sukkelstraatje. Wie ‘Amerika’ zegt, weet dat de politieke risicopremie op dat land enorm is toegenomen. Zelfs als de huidige Amerikaanse president George W. Bush het tijdens de presidentsverkiezingen van volgend jaar niet haalt, zal de wereld nog minstens tien jaar op haar kop staan. Bush werd immers verkozen door net iets minder dan de helft van de 40% Amerikanen die het de moeite waard vonden om te gaan stemmen. En met dat mandaat slaagde hij erin om het uitzicht van de wereld te veranderen.

Je moet het maar doen: als president heel de wereldopinie tegen je land opzetten. Na 11 september 2001 volgde Europa aanvankelijk nog de naar Afghanistan opstormende Bush. Maar Irak zien de Europeanen heel wat minder zitten. Voor een vat olie betaal je vandaag al 40 dollar, het consumentenvertrouwen is weg, en de investeringen staan op hun laagste peil ooit. De begrotingstekorten die de VS klaarstoomt, bedreigen de dollar. Volgens de vermaarde econoom Paul Krugman zou de VS wel eens kunnen uitgroeien tot het Brazilië van Noord-Amerika.

Als belegger hoeft u evenwel niet te wanhopen – ook niet nu het in Europa en de VS niet langer lukt. Volgens de notoire Hongkongse beurskenner Marc Faber is het leiderschap van de markten vandaag aan het verschuiven naar Azië. Faber beschouwt de beursmarkten als een opeenvolging van bubbels: tussen 1970 en 1974 ontstond een tekort aan olie en volgde een inflatiegolf; die eindigde rond 1980 met een crash van grondstoffenwaarden; vervolgens ontstond de Japanse bubbel, die op zijn beurt rond 1990 explodeerde; tussen 1990 en 2000 was de hoofdrol weggelegd voor de nieuwe economie en de Nasdaq, de Dow en de S&P500; vandaag laat de dollar stoom af; Amerikaanse schuldtitels en vastgoed zullen volgen…

In ieder geval: bij elke nieuwe bubbel wordt er elders een leegte gecreëerd. In 2000-2001 bijvoorbeeld bereikten de prijzen van goud, zilver, rubber, suiker en granen hun laagste niveau in de geschiedenis van het kapitalisme.

Olie. De oliemarkten staan vandaag niet alleen wegens de Irakcrisis onder druk. Er zijn meer oorzaken: als China en India naar rato van 6% per jaar blijven groeien, zal de vraag naar industriële goederen en vooral naar olie aldaar bijzonder sterk zijn. Azië, dat vandaag 3,5 miljard inwoners herbergt, verbruikt voorlopig nog minder olie dan de VS met 285 miljoen inwoners. China en Azië hebben een groeiende behoefte aan olie uit het Midden-Oosten, en willen (terloops) evenmin als Europa dat de VS die regio helemaal controleert. De prijs van een vat ruwe olie zou tegen 2010 wel eens naar 90 dollar kunnen stijgen.

Goud. Vorig jaar alleen al steeg de goudprijs met 20%. Sinds het dieptepunt is de koers van het edele metaal met 40% toegenomen. Goud beveiligt tegen inflatie. En ook zilver heeft potentieel, niet alleen wegens het productietekort maar ook omdat centrale banken geen zilver verkopen.

Grondstoffen. China is niet alleen een verhaal van exportgeleide groei. Een van de beste manieren om op de interne consumptiegroei van China en Azië in te spelen, is via koffie, granen, sojabonen, vlees of olie. Naarmate de graanprijzen zich herstellen, zal ook Argentinië het bijzonder goed doen. Argentinië is de boom & bust-economie bij uitstek. Zowel de aandelen als de eigendommen kunnen daar, nog steeds volgens Faber, makkelijk in dollarwaarde verdubbelen. En aangezien Nieuw-Zeeland en Australië zich intussen uit die markt hebben geprijsd, blijft Argentinië als investeringsland uitermate aantrekkelijk.

Emiel Van Broekhoven [{ssquf}]

De auteur is hoogleraar economie aan de Universiteit Antwerpen en

voorzitter van de Vlaamse Federatie van Beleggingsclubs en Beleggers.

U leest meer van Marc Faber via de website

www.gloomboomdoom.com

Een van de beste manieren om op de interne consumptiegroei van China en Azië in te spelen, is via koffie, granen, sojabonen, vlees of olie.