Belastinghervorming is losse flodder

Perceptie. De wereld is in de ban van de schijn. Sinterklaas bestaat niet, maar we spelen wel allemaal het spelletje mee. De illusie wordt werkelijkheid, ook in de reële wereld van de volwassenen. Vooral de politiek is in dit bedje ziek. Spin doctors, het woord zegt het zelf al. De beleidsvoerders hebben een arts nodig om – platgespoten in een roes – hun leugens hoog te houden.

Vooruitlopend op een paarse lente kondigt de regering in 1991 een algemene belastingverlaging aan. De wet wordt goedgekeurd, maar het resultaat laat op zich wachten. Onder druk van het begrotingstekort zullen de burgers pas in 2006 ten volle van hun geschenk genieten. Op zich kan dit uitstel geen kwaad. Want elke goede huisvader weet dat je het vel van de beer niet mag verkopen voor hij geschoten is. Toch vaardigt premier Guy Verhofstadt ( VLD) onmiddellijk een zegebulletin uit, maar zwijgt als vermoord over het werkelijke tijdstip van het geschenk. Na verloop van tijd merken de burgers dat ze blij zijn gemaakt met een dode mus. Dit gebrek aan eerlijke communicatie keert nu als een boemerang terug in het gezicht van de meerderheid.

Maar wel pas tien maanden nadat de feiten aan het licht zijn gekomen. Al op 15 januari 2004 schreef dit blad dat de belastinghervorming pas twee jaar later zou worden doorgerekend in de bedrijfsvoorheffing. Nog dronken van de eindejaarsfeesten kraaide toen geen volksvertegenwoordiger naar dit bericht. De afgelopen week stond het parlement in rep en roer…

Ondertussen vond de regering al een resem nieuwe trucs uit om de blijvende budgettaire problemen het hoofd te bieden. Een mooi voorbeeld is de verkoop van achterstallige belastingen. Die maatregel moet de schatkist 340 miljoen euro opleveren. Hoe? Dat weet de regering nog niet, maar dat vindt ze geen probleem. Als je voor meer uitleg naar het kabinet van minister van Begroting Johan Vande Lanotte ( SP.A) belt, verwijst de woordvoerster door naar Didier Reynders ( MR), zijn collega op Financiën. En vice versa.

Voor de huidige bewindslui volstaat een losse flodder tijdens één of andere vergadering of receptie om van een beleid te spreken. Zo blijkt Vande Lanotte zijn ‘belastingverkoop-idee’ te hebben opgepikt tijdens een bestuursvergadering van de Oostendse haven, waar Eddy Pannecoucke ( CD&V) de scepter zwaait. Pannecoucke is ook bestuurder bij de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij ( VHM), die dergelijke vorm van alternatieve financiering in het verleden al met succes toepaste. Maar het voorstel is nooit grondig bestudeerd. Dat moet nu een speciale interkabinettenwerkgroep gaan doen.

Ondertussen spreekt de meerderheid alweer over iets anders: de verdere verlaging van de belastingdruk op arbeid. Maar over de inhoud van mogelijke maatregelen wordt in alle talen gezwegen.

Dat heet in dit land dan uitvoerende macht. In plaats van als lanceerbasis voor knotsgekke ingevingen te fungeren – straks zal de overheid nog ‘gratis ons belastingformulier invullen’ – zou de regering beter haar huiswerk maken en uitgewerkte voorstellen aan het parlement voorleggen. Het parlement is geen Rad Van Fortuin!

Eric Pompen