Azië vertraagt, maar behoudt potentieel

Ook Azië zit nu officieel in een economische crisis. Toch mogen ambitieuze kmo’s niet afhaken of kansen laten liggen. Voor de grootste economie ziet het Jaar van de Os, dat maandag begon, er niet goed uit. De kans is groot dat honderdduizenden Chinezen die huiswaarts keerden om in hun geboortestreek Nieuwjaar te vieren, zich bij de tien miljoen migrantenarbeiders voegen die eerder al geen werk meer vonden in de stadsagglomeraties die tot voor kort bloeiden. Wat de gemanipuleerde officiële cijfers ook beweren, volgens Nouriel Roubini van de New Yorkse Stern School of Business verkeert China in een recessie. Maar wat is een recessie?

Als de jaarlijkse groei in enkele maanden kantelt van 12 naar 6 procent (6,8 volgens Peking) is dat in het geval van China een harde landing. Ook voor Zuid-Korea, dat dit jaar zou uitkomen op 1,4 procent. Voor India, Indonesië en Vietnam schommelen de recentste prognoses nog rond 5 procent. Taiwan, Maleisië en de Filipijnen zouden in 2009 amper 0,5 procent groeien, terwijl Japan en zelfs Singapore in de buurt komen van westerse groeicijfers: min 0,6 en min 2,5.

Van een verhoopte ontkoppeling van de Aziatische economieën is duidelijk geen sprake. Alle motoren van de wereldeconomie haperen. De Aziaten hoopten beter opgewassen te zijn tegen de ‘Amerikaanse crisis’. Maar na de vernedering en het fiasco van de Aziatische crisis van 1997-’98, begonnen de gewonde Aziatische tijgers wisselreserves op te potten om zich beter te wapenen tegen speculatieve aanvallen. Zo werden de meeste landen veel te afhankelijk van de Amerikaanse en Europese consument. 47 procent van de productie in Azië gaat intussen naar export, tegen 37 procent tien jaar geleden.

India en Indonesië zijn uitzonderingen en daarom wellicht beter gepositioneerd om de crisis het hoofd te bieden. De binnenlandse consumptie is goed voor driekwart van de Indiase economie (tegen minder dan de helft in China), voor Indonesië is dat 70 procent. Belangrijk is dat de twee landen, gebruikmakend van westerse medicijnen, doorgaan met de optimalisering van hun economie. Zij het in combinatie met oosterse wijsheid.

De tijd dat de Aziaten braafjes de dogma’s slikten van economische goeroes à la Jeffrey Sachs of andere blinde adepten van ‘de Washington Consensus’, is voorbij. Tot voor kort werden Aziatische economieën bij ontij hautain de les gespeld door westerse experts die geen rekening hielden met de individuele ontwikkelingsfase van elk land en zijn socioculturele eigenheid. Maar diezelfde leermeesters grijpen nu haastig naar staatsinterventies die ze toen in Azië verketterden en huiveren van de schoktherapieën die ze anderen aanpraatten. Hoe dan ook is de kans reëel dat Azië sneller uit het dal kruipt dan Europa en de VS. Daar liggen aantrekkelijke markten met een groot groeipotentieel. (T)

Door Erik Bruyland