ARTISTIEKE BEWEGING

Tien Van Dycks uit de VS, vijf uit de Hermitage, twee uit Australië… Maertens Art Transport zorgt ervoor dat u ze straks in Antwerpen kan bewonderen.

Een kunstwerk verhuis je niet zoals een oude sofa. Bij Maertens Art Transport (de handelsnaam voor de nv Maertens International) weten ze er alles van, zowel wat dat kunstwerk als die sofa betreft.

Het was Polydore Maertens die in 1919 de firma voor goederenvervoer en verhuizingen opstartte. Zoon Léon, aan het roer vanaf 1936, wisselde de trekpaarden in voor de eerste vrachtwagens, trok resoluut de kaart van de verhuisactiviteiten en kwam bij het vervoer van kunstwerken uit, omdat hij zich gaandeweg was gaan toeleggen op een cliënteel van families uit de gegoede burgerij. Vandaag is het de zoon van Léon, Pol Maertens, die de zaken leidt, samen met zijn zonen Marc en Alain, en algemeen directeur Frank Eulaers.

“Gewone” verhuis- of vervoeractiviteiten zijn de jongste jaren verder afgebouwd: in 1998 nog hooguit 5 miljoen frank op een omzet van 192 miljoen (die 7,5 miljoen nettowinst genereerde). De rest van de business is vervoer van kunstwerken, waarvoor de dertien vrachtwagens van Maertens speciaal uitgerust zijn met klimatisering, luchtvering etcetera. “Als in eigen land een grote herdenking plaatsheeft als die van Antoon van Dyck zijn wij het aan onszelf verplicht om daarvoor het transportcontract in de wacht te slepen,” zegt Frank Eulaers. Wat ook gebeurde. Het bedrijf verzorgt alle transport voor alle tentoonstellingen onder de van Dyck-paraplu, en organiseerde zo – onder veel meer – de overkomst van tien schilderijen uit de VS, vijf uit de Hermitage in Sint-Petersburg, twee uit Australië. Daarvoor kan Maertens, gehuisvest op Brucargo, een beroep doen op een wereldwijd netwerk van agenten.

Het merendeel van z’n opdrachten krijgt de transporteur van Belgische musea of institutionelen die kunstwerken hier naartoe halen. Maar hij verzorgde bijvoorbeeld ook alle logistieke ondersteuning voor een tentoonstelling met schatten uit het Afrika-museum van Tervuren die twee jaar rondreisde door de VS en Europa. Of recenter, voor de Permeke-expositie die op drie plaatsen in China te zien was. En Maertens kan met evenveel gemak referenties voorleggen van opdrachten voor het Parijse Louvre, het Madrileense Prado, het New Yorkse Metropolitan Museum.

Dat het qua grote tentoonstellingen hier te lande de jongste twee jaren druk geweest is – met onder andere Magritte in Brussel, Bouts in Leuven, Van Memlinc tot Pourbus in Brugge – heeft ertoe bijgedragen dat in een markt die normaliter scherpe pieken en dalen vertoont, de 36 fulltimers van Maertens geen enkele keer in technische werkloosheid zijn geraakt.