Tweeëndertig is hij. Maar zijn kantoor ziet er comfortabeler uit dan dat van heel wat oudere vennoten van een chique lawfirm. Avocat d’affairesMischaël Modrikamen is een vechter. Hij bracht de fusie tussen Kredietbank, Cera en ABB ( KBC) aan het wankelen. Een procedure in kortgeding leidde in eerste aanleg tot de schorsing van de fusie. Een geërgerde KB-woordvoerder was “compleet verrast” door de uitspraak. Verleden week verloor Modrikamen het kortgeding echter in beroep.
De 82 cliënten van Modrikamen beweren dat zij, net als een half miljoen andere coöperanten-spaarders van Cera, zich niet hebben mogen uitspreken over de KBC-fusie. Wél keurden ze het samengaan van 207 lokale Cera-kantoren goed, waarop de vertegenwoordigers van die kantoren het fiat gaven voor het KBC-project (de beroepsrechter in kortgeding meent dat het ene impliciet volgt uit het andere).
Modrikamen stelt in wezen dat de Cera-coöperanten recht hebben op de reserve na de vereffening van Cera Hoofdkantoor (nu Cera Holding). Welnu, Cera Holding heeft sinds de KBC-operatie zo’n 74,4 miljoen aandelen in Almanij (koers: 3490 frank, donderdag jl.). Cera Holding beheert dus een portefeuille van zo’n 260 miljard. Gedeeld door 19,5 miljoen Cera-aandelen volgt uit de redenering van Modrikamen dat elk aandeel plusminus 13.000 frank waard is. Terwijl de Cera-coöperanten slechts 1000 frank (eventueel vermeerderd als de koers van Almanij stijgt) per aandeel ontvingen. Modrikamen: “Het verschil tussen het totaalbedrag dat de coöperanten kregen – 19,5 miljard – en wat de Holding ontving – 260 miljard – vloeit integraal naar de Cera Beheersmaatschappij, zeg maar de Boerenbond. Ik noem dit de grootste fraude in de geschiedenis van België.” Sic.
Daarom zal Modrikamen een procedure ten gronde voeren en overweegt hij een strafrechtelijke klacht. “Ik wéét dat deze procedure de fusieplannen van KBC met een eventuele Nederlandse partner ( Rabo – nvdr) hypothekeert,” zegt hij. “Ik hoop dat KBC dus een regeling zal treffen met mijn cliënten. Zoniet vraag ik de vernietiging van de KBC-fusie.” Een vorm van greenmail, of juridische chantage? Modrikamen, door een tegenpartij overigens omschreven als “gedreven, maar correct”: “Mijn cliënten konden zich vooraf niet verzetten tegen de fusie, die tegen alle vennootschapsrechtelijke regels werd doorgevoerd. Dus hebben ze geen andere keuze.”
Modrikamen geeft grif toe dat hij het merendeel van zijn cliënten voor de class action pas na een persconferentie vond. “Ronselarij, dus in tegenstrijd met de deontologie,” meent een criticus. “Op het randje, maar het belang van de cliënt prevaleert,” repliceert Modrikamen.
Modrikamen is niet aan zijn proefstuk toe. Hij startte in 1995 voor enkele ontevreden investeerders een procedure tegen ASLK en haar Luxemburgse dochter UCL omdat die hun cliënten onvoldoende zouden hebben geïnformeerd bij de verkoop van achtergestelde obligaties van Confederation Life. De advocaat won de zaak.
Modrikamen studeerde in 1989 magna cum laude af aan de Université Libre de Bruxelles. Onder het peterschap van Willy Platteeuw (de Vlaming die de KBC-zaak bepleit voor de Nederlandstalige rechters) deed hij zijn stage bij de Brusselse poot van de Amerikaanse rechtsfabriek Akin Gump Strauss Hauer & Feld. Vanaf 1990 behandelde hij vooral bank- en immobiliëndossiers bij het gereputeerde Stibbe Simont Monahan Duhot. Op zoek naar “échte verantwoordelijkheid” startte hij in 1993 zijn eigen kantoor, met als doelstelling zich te specialiseren in financiële dossiers.
Normaal gezien duurt het jaren eer een jonge advocaat een netwerk van cliënten opbouwt. Maar Modrikamen adviseerde vanaf de start in miljoenendossiers: faillissementen, joint ventures in Oost-Europa, Amerikaanse investeringen, megafusies. “De eerste cliënten kenden mij van mijn vroegere kantoor,” getuigt hij. “En neen: mijn familiale relaties brachten weinig of geen klanten aan. Wij zijn niet bepaald een ondernemersfamilie.”
De geschiedenis van de liberaal-joodse familie Modrikamien (Slavisch voor blauwe steen of steen der wijsheid) is een boek op zich. Kleinzoon Mischaël omschrijft zijn grootvader Jankiel als “een Poolse dandy die in de jaren twintig afzakte naar Charleroi waar hij werd geconfronteerd met het echte leven en arbeider werd”. Om aan de uitroeiingskampen te ontsnappen, werd de naam “verwesterd” tot Modrikamen. Vader Marcel militeerde als zestienjarige bij de weerstand, werd opgepakt en overleefde een jaar gevangenschap onder het bewind van de Gestapo.
Marcel Modrikamen werkte zich later op tot vertaler bij Hainaut-Sambre. Toenmalig staalbaron Albert Frère kon het wel vinden met de vakbondsmilitant en bood hem de functie van personeelsdirecteur aan. Hij weigerde.
Wel rees de ster van Marcel Modrikamen in de socialistische beweging. Hij werd PS-schepen, later burgemeester van de Karolingische randgemeente Couillet. De topman van de Socialistische Mutualiteiten werd ook voorzitter van het ziekenhuis Institut Gailly. In 1991 nam hij ontslag uit zijn functies, nadat hij nipt een moordaanslag met een riotgun overleefde. Franstalige kranten koppelen de daad aan een fraudezaak, die Marcel Modrikamen (overleden in 1995) aan het licht zou hebben gebracht.
Zoon Mischaël houdt zich ver van de politiek. “Ik ben lid van geen enkele club, niet van de loge, noch van een voetbalvereniging,” zegt hij. “Ook niet van de PS. Als ik Waalse socialisten bezig hoor in hun discussies over La lutte des Classes, moet ik lachen – of beter: huilen. Ik vind me terug in de moderne sociaal-democratie van Tony Blair, die beseft dat een gezonde marktwerking goed is voor de economie, dus voor het welzijn van de bevolking.”
Deze inspiratie voedt ten dele zijn juridische veldslag tegen Cera. “De Cera-top leeft nog volgens de principes van het oude Belgische kapitalisme,” meent hij. “Rechten van de coöperanten? Shareholders value? Nooit van gehoord. Neem een voorbeeld aan Groot-Brittannië. Daar inde de kleine spaarder de premie bij de demutualisering van de building societies. Waarom geldt dat niet voor de Cera-spaarder?”
Modrikamen kent de geruchten dat zijn aanval op KBC politiek geïnspireerd is. “Ik ben geen pion van het Waalse socialisme of het Franstalige kapitalisme,” grinnikt hij. “En neen, ik ben evenmin anti-Vlaams.” Dit laatste zou thuis nogal moeilijk liggen. Mischaël Modrikamen, wiens twee kinderen tweetalig worden opgevoed, is immers getrouwd met de Ieperse Yasmine Dehaene, een ver familielid van de premier.
HANS BROCKMANS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier