AMAZONE. VROUWENVLEUGEL

De vzw Amazone struktureert Belgische initiatieven om de vrouwenemancipatie te bevorderen.

“Dit is een federale instelling. Tot grote verwondering van de verenigingen, die vaak voor de eerste keer met elkaar kennis maken. ” Sinds maart 1995 leidt de 46-jarige Mieke Van Nuland de vzw Amazone, een “Centrum voor Vrouwen”.

Amazone heeft drie essentiële taken. Ten eerste zetelen er tien overkoepelende vrouwenverenigingen in, zoals De Nederlandstalige Vrouwenraad of het Vrouwen Overleg Komitee. Ten tweede is Amazone een trefcentrum voor vrouwen, die er gebruik kunnen maken van de nodige informatiekanalen en/of vergaderstruktuur. De derde aktiviteit is het dokumentatiecentrum. “Alle initiatieven die door de overheid zijn genomen op het vlak van emancipatiebeleid voor vrouwen willen we hier bewaren. Vooral de gemeentelijke en provinciale initiatieven zijn voor ons belangrijk. Er is de voorbije tien jaar heel wat ontwikkeld, maar je kan dat vaak moeilijk nagaan, omdat de dokumenten niet zijn bewaard. Amazone wil ook optreden als vrijwillige hoeder van die dokumenten. En we willen vooral komplementair werken. In België bestaan verschillende dokumentatiecentra. Wij willen één centrale catalogus maken, en die aanbieden aan buitenlandse centra. In ruil kunnen wij hun informatie raadplegen. “

Federaal minister van Gelijke-Kansenbeleid Miet Smet (CVP) opende in mei 1995 het gerenoveerde centrum in de Middaglijnstraat, op een steenworp van de Brusselse Financietoren. Met de idee van een vrouwenhuis kwam Miet Smet al in 1985 op de proppen. In de vzw Amazone werken tien mensen met een jaarlijkse overheidssubsidie van 20 miljoen frank. De vrouwenverenigingen gebruiken de ruimte gratis, ook het raadplegen van de informatie is kosteloos. Het restaurant in het pand is “zelfbedruipend”. Voorts sprokkelt Amazone geld bijeen via lidgelden en sympatizanten. Taalproblemen kent de tweetalige instelling niet, dixit Van Nuland. “In dit huis spreekt ieder haar eigen taal. “

De 46-jarige Mieke Van Nuland is een produkt van “1968”. Zij studeerde rechten aan de KUL in de woelige jaren 1967-1972. Na één jaar balie werd ze hoofd van de studiedienst van de Bond van Grote en Jonge Gezinnen. Daar bleef ze tot 1986, toen ze aan de UIA een baan kreeg. Negen jaar begeleidde ze Vrouwenstudies in het kader van het programma Maatschappelijk Onderzoek van de Federale Diensten voor Wetenschapsbeleid.

MIEKE VAN NULAND (AMAZONE) “Alle initiatieven die door de overheid zijn genomen op het vlak vanemancipatiebeleid voor vrouwen, willen we hier bewaren. “