ALTERNATIEF 2: SENIORENDORP

Stel u een stad voor met 50.000 inwoners waarvan niemand jonger is dan 55. Sun City in de Amerikaanse staat Arizona is zo’n gemeenschap. Het woonrecht is er voorbehouden aan 55-plussers. Kinderen zijn in Sun City personanongrata, tenzij ze op bezoek komen bij oma en opa. De Amerikanen noemen zulke seniorensteden wat eufemististisch adultcommunities. In de VS zijn ze een sterk opkomend fenomeen. Marktleider Dellweb heeft al een tiental van deze steden, goed voor ongeveer 80.000 woningen, ontwikkeld.

Sinds kort is er ook in ons land een eerste ouderendorp: het Village Senior in Messancy in de provincie Luxemburg. “Het concept komt inderdaad uit de VS,” zegt Eric Brion. “Maar we hebben het wel aangepast aan de Belgische gewoonten. Belgen hechten meer belang aan echte woonkwaliteit. Terwijl in de VS veiligheid de eerste prioriteit lijkt. Bij ons is dat bijkomstig: iedereen kan hier vrij binnen, er is geen slagboom, het is een open dorp.”

Ook qua omvang lijkt het Waalse ouderendorp niet echt op de Amerikaanse voorbeelden. Op het terrein van 3,5 hectare staan 76 woningen gepland. Inmiddels zijn er al 43 verkocht en gerealiseerd, een dertigtal wordt al bewoond. Daarnaast is er een dienstencentrum van 1000 m2. “Ook dat dienstencentrum is toegankelijk voor wie niet op het domein woont,” merkt Brion op. “We willen er geen ouderengetto van maken. Bovendien zou zo’n dienstencentrum niet rendabel zijn als het uitsluitend draait op de inwoners van het dorp.”

In Village Senior staan drie types van woningen met een oppervlakte van 65 tot 115 m2. Elk huistype kan met of zonder garage gebouwd worden, de tuintjes meten tussen 50 en 150 m2. De prijzen liggen tussen 100.000 en 150.000 euro, alle kosten en belastingen inbegrepen. Iedereen mag kopen, maar de bewoners moeten wel ouder zijn dan 50.

Wie zijn de kopers? “Er is een aantal beleggers dat het huis verhuurt,” antwoordt Brion, “De meerderheid koopt voor eigen gebruik. Vooral mensen uit de streek die het onderhoud van hun grote tuin niet meer zien zitten, maar niet naar een flat willen. Er is ook een opvallend grote groep van mensen uit de steden, zoals Namen en Brussel, waarvan de kinderen in Luxemburg werken en wonen. En er zijn ook mensen die echt voor het ouderenconcept komen. Zo is er een man die in een vergelijkbare wijk woonde, met dat verschil dat er daar alleen jonge mensen woonden. Overdag voelde hij zich eenzaam, want iedereen was gaan werken.”

Eric Brion meent dat het concept ook op andere locaties moet kunnen aanslaan. “Maar er is wel een praktisch probleem: terreinen van zowat 3 hectare waar je nog mag bouwen, zijn niet echt dik gezaaid in ons land. Ook niet in Wallonië.”