Kritisch en direct

Met goede journalistiek trap je altijd wel ergens op gevoelige teentjes.

Als een grote uitzondering in de weekbladenmarkt is Trends in de jongste CIM-cijfers weer vooruitgegaan. De redactie, met mezelf op kop, is daar uiteraard erg verheugd over. We danken onze trouwe lezers en zeker ook de nieuwe. De positieve verkoopresultaten zetten er ons meer dan ooit toe aan inhoudelijk en journalistiek voort te gaan op de ingeslagen weg: aandacht voor wat reilt en zeilt in het Vlaamse bedrijfsleven, duiding bij de omgevingsfactoren van dat ondernemerschap, het algemeen belang in de maatschappij en dit alles in een directe, rechttoe-rechtaanstijl.

Met die aanpak maken we ons niet overal geliefd en zo hoort het. Met goede journalistiek trap je altijd wel ergens op gevoelige teentjes. Dat leidt soms tot heftige reacties die het leven er niet altijd eenvoudiger op maken. Een typische verdediging bestaat erin vooringenomenheid en partijdigheid te claimen.

Zo zou Trends principieel tegen de regering-Di Rupo zijn. Dat is een foute insteek. Het asiel -en migratiebeleid van staatssecretaris Maggie De Block krijgt alle lof. Toen de gewezen minister van Financiën, Steven Vanackere, de eis van SN Brussels afwees om een selectieve verlaging van de loonlasten te krijgen, gaven we hem onmiddellijk en onvoorwaardelijk gelijk. Over ingrepen van deze regering in de energiemarkt toonden we ons positief. Als Alexander De Croo stelt dat ouderen meer moeten kunnen verdienen, steunen we dat idee. De opmerking van vicepremier Johan Vande Lanotte dat we erg omzichtig met het herstel van de economie moeten omspringen, onderschreven we voluit. En zo kunnen we nog een heel eind doorgaan.

Op andere punten toonden we ons inderdaad spijkerhard voor de regering-Di Rupo. Getuige daarvan het artikel dat u in dit nummer leest over de tien werven voor deze regering. Onze kritiek op de regering-Di Rupo hangt heel vaak samen met de enorme kloof die er gaapt tussen wat deze regering zegt te doen en wat ze effectief doet.

Neem nu de begroting. Ja, het klopt dat deze regering het begrotingstekort niet uit de hand liet lopen, hoewel de staatsschuld toch weer tot boven de 100 procent van het bruto binnenlands product opliep. Maar het is zeer fout te pretenderen dat er door deze regeerploeg een stevig begrotingsbeleid op de lange termijn werd uitgestippeld en uitgevoerd.

Sla er, bijvoorbeeld, het rapport van de Vergrijzingscommissie op na en je weet dat we in België, net als in nogal wat landen, nauwelijks voorbereid zijn op de vergrijzingstsunami die op ons afkomt. Ondanks alle retoriek over begrotingsdiscipline geldt voor de regering-Di Rupo, net als voor de meeste regeringen voor haar, schuldig verzuim in de publieke financiën.

Het verschil tussen woord en daad merk je ook bij de loonkosten. Nagenoeg alle excellenties erkennen dat onze economie met een zware loonkostenhandicap kampt. Hij bedraagt minstens iets in de buurt van de 10 procent of 13,5 miljard euro, want de privésector in België heeft een globale loonrekening van afgerond 135 miljard euro. Kom je dan af met maatregelen voor 250 tot 500 miljoen euro, dan bestrijd je een uitslaande brand met een waterpistooltje. In die omstandigheden blijven beweren dat je als regering echt werk maakt van het verkleinen van de loonkostenhandicap is demagogie.

Een ander verwijt is dat Trends tegen de euro zou zijn. Niets is minder waar. Al in de loop van de jaren negentig ventileerden we grote twijfel over de deugdelijkheid van het model van de monetaire unie. Ons argument was altijd dat er met vuur gespeeld werd omwille van de grote institutionele gebreken van de eurozone. De voorbije vier jaar hebben op een erg pijnlijke wijze het grote gelijk van de argumentatie over de gevaren van de monetaire unie aan het licht gebracht. Wij blijven een grote voorstander van de Europese gedachte en de monetaire eenmaking. Ons punt was, is en blijft dat door het falen van de politiek de euro een splijtzwam voor het eengemaakte Europa wordt.

U kunt erop rekenen dat we de lijn van de kritische ingesteldheid en de directe communicatie blijven volgen. Of het nu over de Belgische of de Vlaamse regering gaat, dan wel over de euro of toestanden in de VS of China.