Trends trok naar Ierland, dat de wonden van zijn vastgoedcrisis likt. Het land is bezaaid met spookwijken, opgetrokken tussen 2004 en 2008, toen eender wat gebouwd werd.
Trends trok naar Ierland, dat de wonden van zijn vastgoedcrisis likt. Het land is bezaaid met spookwijken, opgetrokken tussen 2004 en 2008, toen eender wat gebouwd werd. Een fragment uit een beklijvende reportage.
In Drumshanbo, een onooglijk dorp van 800 zielen, staan 100 huizen leeg. Op een heuvel ontdekken we achttien ogenschijnlijk verlaten woningen. Er staan ook twee ruwbouwen, met een ijzeren hekken afgescheiden van de ‘bewoonbare’ huizen. Het lijkt alsof de bouwvakkers in allerijl hun biezen hebben gepakt. Een verroeste ladder staat tegen een muur, naast emmers verf en gipsplaten. De tristesse waait recht in ons gezicht, en toch wonen hier enkele mensen.
Bryan (17) huurt voor 400 euro per maand een huis dat binnenin meer weg heeft van een kraakpand. De ravage is enorm, de stank niet te harden. De haveloze jongeman excuseert zich uitgebreid voor de rommel. “Dit land heeft een revolutie nodig, maar de Ieren komen niet op straat. Zodra ik kan, trek ik naar Spanje of Frankrijk. Ik volg een cursus als kajak- en windsurfinstructeur. Vrienden van mij zitten in Australië met een werkvergunning voor twee jaar.” We komen ze tijdens onze trip vaker tegen. Jongeren die geen toekomst meer zien in Ierland en maar aan één ding denken: emigreren. De jongerenwerkloosheid piekt en de voorbije jaren verkasten wekelijks 1300 Ieren _ bijna uitsluitend jongeren _ naar andere oorden, met Australië als topbestemming.
Toch is niet iedereen hier ongelukkig. Cathal McMorrow (71) en zijn vrouw genieten van hun oude dag in de spookwijk Cnoc An Luir. Na zijn pensioen verkasten ze van Londen naar de Ierse Midlands. “Ik ben hier geboren, en wil hier sterven.” Zijn uitzicht: twaalf protserige en omheinde maar vooral leegstaande villa’s. Die knagen ook aan de waarde van zijn huis. “Ik kocht dit huis voor 210.000 euro, nu is het nog 100.000 waard. Voor jonge gezinnen is zoiets een ramp, maar wij zijn hier gelukkig en we wonen rustig. Als we dood zijn, weten we gelukkig niet voor hoeveel het verkocht wordt.” (SDK)
De volledige reportage leest u in Trends van deze week
