Wat is Europa nog waard?

Dag na dag na dag neemt het wantrouwen in de eurozone toe. Dag na dag groeit het besef dat het om een ketting gaat met vele zwakke schakels. En de theorie wil dat een ketting maar zo sterk is als zijn zwakste schakel. In het geval van de eurozone is dat dan Griekenland …

Wie duidelijk ook steeds minder vertrouwen heeft in de Europese landen zijn de ratingagentschappen. Ze zagen de crisis van 2008 compleet niet aankomen en werden toen terecht bedolven onder kritiek. Die fout willen ze met betrekking tot de Europese schuldencrisis duidelijk niet meer maken.

Er is een ware competitie bezig om het eerst een nieuwe verlaging van de kredietwaardigheid door te voeren. Gisteren werden Portugese staatsobligaties nog tot de status van rommelpapier door Fitch gedegradeerd. Vandaag onderging Hongarije hetzelfde trieste lot na een verlaging door Moody’s. En wie zal volgende week aan de beurt zijn bij Standard&Poor’s? België misschien?

Onder druk van de financiële markten en ratingbureaus beginnen de Europese politici traag maar geleidelijk in te zien dat er geen pijnloze mirakeloplossing is zoals het bovenhalen van een bazooka die schulden met schulden en garanties te lijf gaat. We hebben ook in Europa een tijdlang boven onze stand geleefd en daar moeten we nu de rekening voor betalen. Dat is geen kort en pijnloos proces, maar wel onontbeerlijk en het zal heilzaam zijn op langere termijn. Europa waande zich het ‘Fort Europa’, maar was het wegens te weinig unie, te vrijblijvende regels, … niet. Die fouten uit het verleden moeten nu worden recht getrokken.

In die zin vinden we de aanpak van de Amerikaanse ratingbureaus toch wel eenzijdig en kortzichtig. Ze zijn uitermate kritisch en niet ten onrechte ten aanzien van Europa, maar laten de Angelsaksische landen (VS en VK) opvallend ongemoeid. Ze ontkennen zo dat die landen ook met een huizenhoge schuldenlast geconfronteerd worden. Voorlopig is het nog geen probleem omdat de centrale banken de geldkraan maximaal open laten staan.

Maar schulden moeten eerder vroeg dan laat afgebouwd worden en dat zal ook daar pijn gaan doen. In die optiek is Europa nog niet eens zo slecht bezig. We zijn ten minste al aan het moeizaam aanpassingsproces begonnen en nemen zo voorsprong op onze Angelsaksische broeders. Zij moeten er nog aan beginnen en dreigen er ook het langst mee geconfronteerd te worden. Over enkele jaren zou Europa dus wel eens het spreekwoord kunnen hanteren: ‘wie laatst lacht, best lacht’.

Danny Reweghs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content