Steven Vanden Berghe (Rulingcommissie): ‘België voorstellen als belastingparadijs is bij de haren getrokken’

De speciale onderzoekscommissie TAX3 van het Europees Parlement noemde België expliciet als een land dat belastingontwijking in de hand werkt. Steven Vanden Berghe van de Rulingcommissie is het niet eens met die conclusie.

De Europese instellingen tikten ons land vorige week twee keer op de vingers. Eerst de Europese Commissie in haar jaarlijkse landenrapport. België maakt niet snel genoeg werk van de nodige sociaaleconomische hervormingen, heeft de budgettaire teugels niet strak genoeg in handen, de overheidsinvesteringen liggen al jarenlang structureel te laag en de uitgaven te hoog. Daarnaast noemde de speciale onderzoekscommissie TAX3 van het Europees Parlement België expliciet als een land dat belastingontwijking in de hand werkt. ‘België als belastingparadijs’ is echter bij de haren getrokken, zegt Steven Vanden Berghe van de Rulingcommissie.

België afschilderen als een belastingparadijs is volgens u te kort door de bocht.

STEVEN VANDEN BERGHE. “Ik heb het ontwerprapport gelezen en vond het een straffe conclusie om België daar als fiscaal paradijs uit af te leiden. Dat staat er zo niet in. Ons land komt er drie keer in voor. Eerst met een compliment dat we geen golden visa-regeling hebben. Dan over de excess profit rulings, maar het Europees Hof heeft daarover beslist dat het geen staatssteun is. En een laatste keer in het lijstje met belastingontwijkende landen. Het rapport benoemt landen als agressieve belastingplanners als er voor meer dan 100 procent van het bbp aan buitenlandse investeringen door vloeien. Voor België is dat 102 procent. In Luxemburg is die buitenlandse investeringsstroom goed voor 6000 procent van het bbp.

Ook al kreeg ons land gelijk van het hof, blijven die excess profit rulings geen vorm van belastingafspraken op maat van het grootbedrijf?

VANDEN BERGHE. “Het gaat over 60 zulke rulings aan 36 bedrijven over de afgelopen tien jaar. Dat is 1 procent van alle afgeleverde rulings. Andere landen zoals Nederland, Luxemburg en Ierland doen niets anders dan zulke grote rulings afleveren. In vergelijking daarmee speelt België in provinciale. Onze dienst is er vooral om rechtszekerheid te bieden aan particulieren en kmo’s over hoe zij de belastingwet moeten toepassen. Wij doen niet aan belastingplanning. Onze rulingdienst is nooit gebruikt om geschenken weg te geven.”

Moeten nationale fiscale afspraken er niet stilaan uit om de race to the bottom in Europa te stoppen?

VANDEN BERGHE. “Die nichefiscaliteit is er sowieso aan het uitgaan onder invloed van nieuwe wereldwijde regels zoals BEPS van de OESO, en ATAD van de EU. Er komt een fiscale nivellering in Europa. Ik denk dat de multinationals aan het einde van de rit algemeen meer belastingen zullen betalen. Alleen is de perceptie daarover anders. Hoe ver die nivellering gaat, moeten de politici beslissen. De grote landen zien niet graag dat een deel van hun belastinginkomsten geparkeerd staat in kleine landen met zo’n nichefiscaliteit.”

Is daarom meer fiscale eenmaking in de EU niet broodnodig?

VANDEN BERGHE. “Aangezien multinationals binnen Europa grensoverschrijdend werken, zijn Europese afspraken opportuun. Alleen is dat politiek een heel moeilijke kwestie. Kleine landen, zoals het onze, zullen daar zeer kritisch tegenover blijven omdat fiscaliteit vooral voor hen een instrument van autonomie blijft. Ze zullen ook weigerachtig staan tegenover het voorstel van de Europese Commissie om binnen de raad van de EU vanaf nu met gekwalificeerde meerderheid te stemmen over belastingzaken en niet langer met unanimiteit. Maar op zich zou meer eenmaking eenvoudiger zijn.”