Jozef Vangelder

De kale reis van David Cameron

Jozef Vangelder redacteur bij Trends

De Britse premier Cameron droomt niet echt van een betere unie, hij wil zijn kiezers tevreden stellen. Dat zegt Trends-redacteur Jozef Vangelder.

Een Europese triomf lijkt er niet meteen in te zitten voor David Cameron. Al maanden stuurt de Britse premier aan op hervormingen van de EU, maar op de Europese top van gisteren vond hij maar weinig gehoor. Zijn collega’s hebben het vooral moeilijk met zijn eis om EU-burgers die naar Groot-Brittannië migreren, pas na vier jaar recht te geven op sociale uitkeringen. Dat zet een rem op het vrij verkeer van personen, een van de fundamenten onder de Europese Unie. Dat kunnen de Europese leiders niet zomaar over hun kant laten gaan.

Cameron _ die zijn kiezers ‘a better deal for Britain‘ had beloofd _ zal water in zijn wijn moeten doen. Dat had hij allicht niet verwacht. Hij had gerekend op het afschrikeffect van een Brits referendum over het lidmaatschap van de EU, ten laatste tegen 2017. Maar blijkbaar laten de Europese leiders zich niet zo vlug van de wijs brengen.

Wat niet wil zeggen dat Cameron geen punt heeft. De huidige EU is niet bepaald een toonbeeld van goed bestuur. Het gestuntel bij de aanpak van de vluchtelingencrisis is daar een goed voorbeeld van, net zoals de zwakke onderbouw van de muntunie. Het is goed dat Cameron aan de boom schudt. Het kan een broodnodige heroriëntering in gang zetten, in een Europese Unie zwalpend onder economische stagnatie en politieke verzuring.

‘De Britse premier Cameron droomt niet echt van een betere unie’

Het probleem zit in de bedoelingen van Cameron: hij droomt niet echt van een betere unie, hij wil zijn kiezers tevreden stellen. Niet alleen Cameron is in dat bedje ziek. Voorrang aan het eigenbelang is een gif dat in de hele Europese Unie rondsluipt. Het is een gevolg van een fundamentele Europese constructiefout: nationale politici hebben het laatste woord in de EU, terwijl zij aan de burgers van de andere lidstaten geen enkele verantwoording moeten afleggen. Het is een open uitnodiging aan politici om vooral het eigen electoraat te plezieren.

Uiteraard zou een brexit een zwaar verlies betekenen voor de EU. Het land is niet alleen een economisch zwaargewicht, het heeft ook een permanente zetel in de VN-veiligheidsraad, en een leger die de Europese diplomatie een ijzeren hand verschaft. Maar hoeveel compromissen kan Europa zich veroorloven? Groot-Brittannië is vandaag al een Europees buitenbeentje. Het land behoort niet tot de euro, maakt geen deel uit van het Verdrag van Schengen, en heeft ook op andere terreinen een uitzonderingspositie bedongen. Kers op de taart is de korting op de Britse financiële bijdrage aan de EU.

En nog zijn de Britten niet tevreden. Het land wil nu ook knagen aan het vrije verkeer van personen. Het zal de Europese integratie een stukje verder op de helling zetten, alweer. ‘A better deal for Britain‘ is daarom geen ‘better deal for Europe‘.

Wie almaar inbindt, houdt op den duur niks meer over. Een Europa à la carte is een doodlopend straatje. Iedere toegift op de principes zal leiden tot andere toegift, totdat de EU volledig uiteen gerafeld is. We moeten weten wat we willen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content