Zhong Xu en Jan Hollez (Posios) richten nieuw softwarebedrijf voor maaltijdbezorging op

JAN HOLLEZ EN ZHONG XU "We zien een nog grotere kans dan voor Posios, en als ondernemer kan je het dan niet laten." © THOMAS SWEERTVAEGHER
Stijn Fockedey
Stijn Fockedey Hoofdredacteur a.i.

Het eerste bedrijfje van Zhong Xu en Jan Hollez, Posios, zit goed verankerd bij Lightspeed. Innerlijke rust heeft het Gentse duo daarmee niet gevonden: “Van niets iets maken, daar genieten wij van”. En dus bedachten ze Deliverect.

Tot vorige week zaten Zhong Xu en Jan Hollez in een comfortabele situatie waar veel Vlaamse techondernemers voor zouden tekenen. In 2012 maakt ze een mobiele kassa-app voor horecazaken: Posios. Uitbaters kregen niet alleen een betere kassa, ze kregen ook zicht op hun verkoop terwijl die gebeurde.

Twee jaar later werd Posios overgenomen door Lightspeed POS. Dat Canadese bedrijf had al een gelijkaardige service voor retailers en zag de software van Posios als een nieuwe groeipool. Lightspeed Restaurant werd de nieuwe naam, Xu en Hollez bleven aan boord. Onder de vleugels van het kapitaalkrachtige bedrijf – het heeft ongeveer 300 miljoen dollar opgehaald – bouwden ze vanuit Gent hun idee verder uit. 10.000 horecazaken over de hele wereld gebruiken hun service.

Maar sinds maandag hebben ze hun afdeling met 120 medewerkers ingeruild voor een team dat rond een kleine tafel in een landschapsbureau van de incubator van imec past. Het duo begint weer van nul met de nieuwe start-up Deliverect. “We maken de connectie tussen enerzijds de restaurants, en anderzijds Deliveroo, Ubereats en al die andere platformen”, zegt Zhong Xu.

‘We maken de connectie tussen enerzijds de restaurants, en anderzijds Deliveroo, Ubereats en al die andere platformen’

“We zorgen voor een integratie met de kassasystemen van restaurants. Die moeten al de bestellingen dan niet meer overtikken en krijgen een beter zicht op de stock. En dat zonder dat ze talloze tablets nodig hebben om met die platformen te communiceren. Maaltijdbezorging gooit de horeca net zo stevig door elkaar als de e-commerce dat in de retail heeft gedaan. Een restaurant groeit gemiddeld 5 procent per jaar, maar de maaltijdbezorging groeit 20 procent. Veel restaurants runnen nu ook met één keuken verschillende merken. Een sushi-restaurant is onder een andere naam ook via Deliveroo en co actief met pokébowl (salades met verse vis, nvdr.). Steeds meer horecazaken beginnen zulke virtuele restaurants.”

Waarom vertrekken jullie uit Lightspeed Restaurant?

ZHONG XU. “Het is in handen van een ervaren team en voor ons is de uitdaging weg. Een echte ondernemer wordt onrustig als het te chill wordt. Voordat je het weet zetten Jan en ik elke maand onze afdeling op stelten met een gek idee. Het bedrijf maakt zich op voor een beursgang en is ondertussen zo groot dat het wat meer stabiliteit nodig heeft. We hebben dat al eens meegemaakt bij het beeldverwerkingsbedrijf EVS. Een leuke job en een goed loon, maar het werknemersbestaan voelde aan als een gouden kooi.”

JAN HOLLEZ. “Het draait niet om zomaar wat geld verdienen, daar bestaan betere manieren voor. Deliverect kan nog groter worden dan Posios. We zien een nog grotere kans en als ondernemer kan je het dan niet laten. Zeker omdat we weten dat als wij het niet doen, iemand anders wel in het gat zal springen. We liepen al twee jaar te discussiëren over maaltijdbezorging. De timing is nu goed. Lightspeed Restaurant is matuur. We blijven wel aandeelhouder en we wilden de overdracht ook goed regelen, het blijft tenslotte onze baby. We hadden Deliverect misschien ergens in de structuur van Lightspeed kunnen foefelen, maar dat zou voor niemand goed geweest zijn.”

Lightspeed kondigde deze zomer een integratie aan met Deliveroo.

XU. “Dat verliep al via Deliverect en was een eerste test. We zullen nog samenwerken. Maar Deliverect wordt geen dochterbedrijf of exclusieve onderaannemer. De horecazaken nemen een afzonderlijk abonnement op onze dienst. De uitdaging is net om voor alle mogelijke kassasystemen en platformen de tussenpersoon te zijn.”

Lightspeed investeert niet in Deliverect?

HOLLEZ. “Uiteraard is Lightspeed ook geïnteresseerd. Deliverect wordt een optie op hun systemen. Maar het grootste deel van het startkapitaal van 675.000 euro komt van onszelf. De leden van de adviesraad van destijds bij Posios stappen ook weer in, en we nemen deel aan de iStart-begeleiding van imec. Natuurlijk hadden we die 50.000 euro steun van iStart ook elders kunnen vinden, maar we hebben met Posios gemerkt dat iStart ons de nodige structuur en regelmaat gaf in onze chaos. Bovendien komen we zo ook met andere ondernemers in contact.”

‘Te veel geld in het begin kan maken dat je de verkeerde keuzes maakt’

XU. “Die incubator zit in De Krook, pal in het centrum van Gent. Die locatie is een troef om talent aan te trekken. We willen onze eerste medewerkers onderdompelen in de startersvibe, in een omgeving waar iedereen ervoor gaat. Jan en ik hebben het allemaal al eens meegemaakt; die drive heb je nodig om ook de harde tijden door te komen.”

Is 675.000 euro niet te weinig voor een markt die zo snel groeit?

HOLLEZ. “We hadden meer geld kunnen ophalen, want we kunnen nu onze resultaten met Posios voorleggen. Maar te veel geld in het begin kan maken dat je de verkeerde keuzes maakt. Het moet toch stap voor stap gebeuren. Tien keer meer geld, betekent niet dat je tien keer zo snel klanten kunt werven, of mensen aanwerven en opleiden. Nu moeten we de fundamenten leggen om later snel te kunnen groeien.”

Met een beperkte investering is jullie eigen aandeel als oprichters ook groter.

XU. “Als oprichter de controle behouden in de beginfase is heel belangrijk. We zagen bij Siruna, aan het begin van onze carrière (zie kader Eerst collega’s, dan vrienden en ondernemers), hoeveel onzekerheid er is in de opstartfase. Wie dan al grote bedragen heeft opgehaald, is misschien niet meer echt in staat om radicaal van koers te veranderen of een paar stappen terug te doen. Dat kost tijd en dan worden er targets gemist en roepen de investeerders bijvoorbeeld de clausules in om zaken op te leggen.”

Wat hebben jullie geleerd na de overname door Lightspeed?

XU. “Dat je niet alles te snel in een proces mag gieten. Er mag gerust een paar keer iets op dezelfde manier fout lopen, vooraleer je moet uitkijken naar een structurele oplossing. In het begin wilden we elk probleem direct oplossen met een nieuw proces. Maar dan riskeer je een cultuur te creëren waar de regels het belangrijkste zijn en mensen hun betrokkenheid verliezen.

“Lightspeed kon veel geld ophalen omdat het een verkoopmachine is. Investeerders weten dat elke euro die ze erin steken, voor een veelvoud extra omzet zorgt. We hebben daar ook gezien hoe goed ze leads opvolgen en hoe ze de facturatie en andere administratie automatiseerden. Met Deliverect kunnen we nog een stuk meer automatiseren, we moeten geen kassa’s meer installeren. Onze software is met een paar kliks te activeren.”

Het is opvallend dat jullie weer in de horeca blijven.

XU. “Mijn vader heeft een kassabedrijf en specialiseerde zich in Aziatische restaurants. Hij moet ondertussen aan 90 procent marktaandeel hebben in België en ondertussen breekt hij door in de frietkoten, dankzij de frietchinezen (glimlacht). Ik ben met de kassa’s opgegroeid en ik zag dat er ook een vraag was naar betere toestellen. Een ondernemer moet een golf zoeken om op te surfen. Zelfs als je product nog niet goed genoeg is, kun je dan groeien omdat er zoveel vraag naar is. En omgekeerd: als de markt traag groeit of krimpt, kun je zelfs met het beste product nooit snel groeien.

‘We zien een nog grotere kans dan voor Posios, en als ondernemer kan je het dan niet laten’

“Maar zelfs in een snel groeiende markt is het allesbehalve vanzelfsprekend. Toen ik begon te ondernemen, had ik net een dochtertje gekregen en dat was al genoeg om mij wakker te houden. Daar kwam de stress bij van het ondernemen: kan ik mijn schulden en het personeel wel betalen, hoe ga ik om met kwade klanten, enzovoort. Die pijn zijn we niet vergeten, maar we vinden het fantastisch om van niets iets te maken. Toen ik eindelijk eens met vakantie kon ten tijde van Posios, stapte ik op Sint-Maarten een strandbar binnen. De uitbater zei dat hij mij herkende en dat hij onze software gebruikte. De gebruikers in de demo-software hebben lang onze afbeeldingen gehad. Dan denk je dat het toch alle moeite waard was.”

HOLLEZ. “We hebben allebei wel eens foute code geschreven en de software laten crashen. Hoe zelfzeker we anders over onze capaciteiten zijn, op dat moment sta je te trillen als een blad en stort je wereld in. En om pannes te overleven in de opstart moet je ook met twee zijn en elkaar kunnen vertrouwen. Iemand die zich bij de honderden klanten excuseert, en iemand anders die het oplost.”

Was de opstart van Posios de zwaarste periode?

XU. “Die kwam wat later, even voordat we door Lightspeed zijn overgenomen. Toen heeft het niet veel gescheeld of we hadden er de stekker uitgetrokken. Jan en ik zijn heel goede vrienden, maar toen gingen wij bijna ten onder aan de stress. We moesten kapitaal ophalen en tegelijkertijd groeiden we zo hard, met alle problemen van dien. Jan zat ook in de VS om Posios daar op te starten. Daardoor communiceerden we slecht, en niet genoeg. Soms ging het over heel subjectieve zaken die voor wrijving zorgden. ‘Ik heb zaterdag en zondag gewerkt, heeft hij dat ook wel gedaan?’ We wilden er toen nog liever mee stoppen, we vonden onze vriendschap te veel waard.”

HOLLEZ. “We hadden veel te veel zaken aan ons hoofd. Sindsdien beseffen we nog meer hoe belangrijk het is om alles goed door te praten en 100 procent op dezelfde lijn te zitten. Nu zijn er ook betere afspraken over wie voor wat verantwoordelijk is. Daardoor kunnen we gemakkelijker aanvaarden dat iets niet gebeurt op de manier zoals dat je dat zelf had gewild. Dat is niet gemakkelijk als medeoprichter, maar dat kunnen we nu.”

Eerst collega’s, dan vrienden en ondernemers

Zhong Xu en Jan Hollez kwamen elkaar tegen bij Siruna, een spin-off van de UGent gespecialiseerd in mobiele websites. “Jan was eigenlijk mijn baas, als thesisbegeleider. Ik kreeg een 19 op 20. ‘Zo’n slechte kerel moet het niet zijn’, dacht ik. Daarna zijn we collega’s geworden, eerst bij Siruna en later bij EVS. Daar carpoolden we en toen werd het duidelijk dat we samen een bedrijfje wilden oprichten. Door dagelijks uren in de file te staan, hebben we heel grondig kunnen discussiëren over wat Posios zou worden. Later hebben we – ook in de files – de eerste versie van Posios geprogrammeerd. Als ik met een idee kom, is Jan altijd heel kritisch. Maar als ik hem kan overtuigen, ben ik zeker dat we op het juiste spoor zitten.”

“We hebben eerst leren samen te werken als collega’s en zijn dan pas vrienden geworden”, zegt Jan Hollez. “Dat is de beste volgorde, want een vriend is niet per se de beste collega of medeoprichter. Ondertussen zijn we zelfs familie, ik ben met zijn nicht getrouwd. Zhong was de laatste die doorhad dat zij en ik een stel waren.” (lacht)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content