Yvan Vindevogel en Vemedia. Het doet amper een belletje rinkelen. Marc Coucke en Omega Pharma doen dat des te meer. Nochtans zette Vindevogel Omega Pharma op poten. Nadien liet hij zich door Coucke uitkopen en dat achtervolgt hem nog altijd.
Vindevogel startte Omega Pharma in 1987 op en verdween in 1994. Sinds hij in 2002 met eigen centen het Nederlandse OTC-bedrijf Vemedia kocht van het Belgische Solvay en daarop zijn mede-investeerders uitkocht, zit hij op het juiste spoor. Van harte is het hoegenaamd niet, maar voor één keer wil hij, in Trends, zijn verhaal over het ontstaan van Omega Pharma wel brengen. Dat het ooit tot een breuk met Coucke moest komen, wordt snel duidelijk.
Vindevogel: “Waren we samengebleven, dan was het ten koste van Omega Pharma. Soms is het nodig dat er één kapitein is op het schip, zodat die zijn koers kan varen. Ik ben voor veel mensen nog altijd de grote dommerik. Onvoorstelbaar hoe vaak ik de vraag krijg waarom ik heb verkocht. Gisteren in Israël nog. Ik zeg ‘never look back’. Denk niet aan het verleden. Uiteraard heb ik geen spijt van de situatie nu. We zitten alle twee goed, en we hebben alles wat we moeten hebben. En we zijn gezond. Niemand kon toen ook voorspellen dat Omega Pharma zo zou groeien, gedreven door de beurs, en dat zal ook nooit meer gebeuren. Die waardering was toen ook irrationeel.”
Maar na uw vertrek hebt u het er toch lastig mee gehad? Vindevogel: ” Er is altijd wel spijt omdat je jouw baby afgeeft. Maar ik zie het zeker niet als een gemiste kans. Er liggen 100.000 kansen voor het rapen. Al verlies ik vandaag alles, morgen sta ik er weer. Maar je moet wel overtuigd zijn van je kunnen en dat van je mensen. En daarom draag ik nog altijd die financiële last omdat ik de anderen heb uitgekocht, met zeer veel plezier. Omdat ik weet dat het mij gaat lukken. Als je die overtuiging niet hebt, moet je er ook niet aan beginnen, dan ben je ook geen ondernemer.”
Hoe kijkt u nu terug op de beginjaren bij Omega Pharma? Vindevogel: “Met plezier. De beginjaren waren ongelofelijk. We zouden meer jongeren moeten stimuleren om hetzelfde mee te maken. Dat probeer ik ook te doen. Ik heb er hier enkele binnengehaald die mislukt waren met hun product. Ze kunnen hier de stiel leren. Ik ben eens naar jonge ondernemers Leuven geweest. Daar was amper 20 man, op duizenden studenten. Ik was ongelofelijk ontgoocheld. Ze hebben blijkbaar schrik, geen lef. Wie echt ondernemersbloed heeft, heeft geen schrik.”
Be.L.
Het volledige interview leest u deze week in Trends
