‘Bij Standard ontbrak elke ondernemingsvisie’

Bruno Venanzi moet spitsroeden lopen. Drie maanden nadat hij Standard Luik heeft overgenomen, vertoeft de voetbalclub in de onderste regionen van de rangschikking. Maar als medeoprichter van de groene-energieleverancier Lampiris is hij turbulente tijden natuurlijk wel gewoon.

Als kind droomde Bruno Venanzi ervan ooit bij Standard Luik te spelen. Op zijn 45ste mag hij die droom opbergen, maar rouwig is hij daar wellicht niet om. In plaats van in korte broek en voetbalschoenen betreedt de geboren en getogen Luikenaar nu de grasmat van Sclessin als clubvoorzitter.

Toen u Standard overnam, leek u de redder van de ziel van de club. De wittebroodsweken lijken voorbij.

BRUNO VENANZI. “Ik weet dat Standard een moeilijke club is om te managen. Maar dat geldt voor elke onderneming. Bij Standard spelen de emoties dan nog eens sterk. Ik weet dat ik tijd nodig heb om de kerk weer in het midden te zetten. De cijfers zijn niet goed. Ik wist dat toen ik de club overnam en ik ben ook vertrouwd met de risico’s, zeker als de resultaten niet goed zijn.”

Hebt u het dan over de financiële of de sportieve resultaten?

VENANZI. “De financiële. Ik wil zo snel mogelijk opnieuw het budget in evenwicht krijgen en ik weet dat het doenbaar is. Tegelijk moeten we sportieve resultaten neerzetten een club als Standard waardig.”

Wat zit er vandaag in de clubkas?

VENANZI. “Niets! Enfin, ik overdrijf. Er blijft nog 2 miljoen over, wat niets is voor het beheer van zo’n club.”

Daarom hebt u heel wat spelers laten gaan. Dat heeft uiteraard een weerslag op de sportieve resultaten.

VENANZI. “Voor mijn komst was er een aanzienlijke loonmassa, omdat Roland Duchâtelet een heel andere politiek volgde. Hij voerde een multiclubbeleid met Standard als geldkoe. Een jaar geleden werd een speler aangekocht voor 1,5 miljoen euro. Zes maanden later verhuisde die naar een zusterclub uit het Duchâtelet-imperium voor 0 euro. Dat is een fameuze minwaarde voor Standard. Dat is niet normaal.”

Wat zijn uw financiële doelstellingen voor Standard?

VENANZI. “Dit seizoen wil ik weer een evenwicht bereiken, het volgende ook. Vanaf 2017-2018 moeten we opnieuw winst maken, zodat we nieuwe investeringen kunnen doen. Het doel is uiteindelijk de onderneming rendabel te maken, wat ze op dit ogenblik niet is.”

Dat zal niet gemakkelijk zijn. Drie weken geleden verklaarde u op Club RTL: “Ik wist dat ik een te renoveren huis kocht, maar ik had niet gedacht dat de fundamenten zo aangetast waren.” Vertoont Standard verborgen gebreken?

VENANZI. “Ja, en ik ontdek er nog elke dag andere.”

Welke?

VENANZI. “Er zijn zaken die ik niet begrijp. Tijdens het onderzoek van de boeken voor de overname ontdekte ik dat er geen financiële plannen waren voor de komende weken en maanden. De boekhouder zei me dat Roland Duchâtelet die overbodig vond. Als de club geld nodig had, zou hij dat wel voorschieten. Toen ben ik toch wel geschrokken.”

Duchâtelet bestuurde Standard zonder enige ondernemingsvisie?

VENANZI. “Precies. Wat me nog het meeste verwondert, is dat hij wél een strategie uitbouwde om zo weinig mogelijk belastingen te betalen. Er werden soms ingewikkelde constructies opgetrokken om 1000 of 2000 euro te besparen op het loon van een werknemer, maar tegelijk vinden we nog facturen van 200.000 euro voor spelersmakelaars die niet verantwoord worden.”

Hebt u desondanks een goede zaak gedaan met Standard?

VENANZI. “Dat kan ik pas over tien of vijftien jaar zeggen. Het is zoals aandelen kopen. Ik zeg altijd: aandelen kopen is gemakkelijk, weten wanneer je ze moet verkopen, is een andere zaak.”

Duchâtelet heeft twee keer gebruikgemaakt van de dividenden van de club: 20 miljoen in 2013 en nog eens 10 miljoen net voor de verkoop. Tel daar zijn aanzienlijke wedde gedurende vier jaar bij en de miljoenen die hij kreeg voor de verkoop. En dat terwijl hij Standard destijds kocht voor 32 miljoen euro.

VENANZI. “Ik weet dat Roland een goede zaak gedaan heeft, des te beter voor hem. Vraag is of hij daar ook voldoening uit gehaald heeft. Als we alleen naar het financiële aspect kijken, dan kan hij tevreden zijn, zeer tevreden zelfs. Maar als hij enkel maar leeft op financiële voldoening en als we zien wat er onder hem met Standard gebeurd is, dan zeg ik: arme man.”

Hoe hebt u het financieel aan boord gelegd om Standard op uw eentje te kopen?

VENANZI. “Ik heb anderhalf jaar geleden 20 procent van mijn aandelen in Lampiris verkocht en dankzij mijn vastgoedprojecten heb ik alles uit eigen zak kunnen betalen.”

U bezit 99,9 procent van de nv Standard. Blijft dat zo?

VENANZI. “Voorlopig wel. Het is wel mijn wens dat de supporters over drie à vijf jaar aandeelhouder kunnen worden via een kapitaalverhoging. Dat is de tijd die nodig is om de rekeningen uit het rood te krijgen.”

Moet een voetbalclub worden gemanaged zoals een onderneming?

VENANZI. “Er is geen kant-en-klaar antwoord op die vraag. Uiteraard is een club vergelijkbaar met een onderneming, met haar eigen personeelsbeleid en een omvangrijk financieel management. Er moeten doelstellingen en financiële plannen worden vastgelegd, maar het specifieke van een club is dat je soms snel beslissingen moet nemen afhankelijk van de resultaten, zoals de vervanging van een trainer. En dan is er het emotionele en het journalistieke aspect. Als je in een onderneming iemand wegens een zware fout ontslaat, gebeurt dat niet in het openbaar.”

Geeft zo’n voetbalclub meer een kick dan een onderneming als Lampiris?

VENANZI. “Dat is niet hetzelfde. Tegenwoordig heerst bij Lampiris iets minder stress en opwinding dan in het begin. Sinds de kapitaalverhoging is het management toevertrouwd aan iemand die de onderneming beter beheert dan ik het zou kunnen. Daarom kreeg ik ook meer tijd voor nieuwe projecten.”

Wil dat zeggen dat u nog zelden bij Lampiris binnenstapt?

VENANZI. “Nee, ik ben er nog bijna elke dag, want we hebben verschillende filialen en ik volg er nog bepaalde vergaderingen. Maar ik neem geen deel meer aan bijeenkomsten van het directie-comité. Ik hou me nu meer bezig met nieuwe projecten, zij het niet voltijds.”

Wilde u met de overname van Standard ook niet de business van Lampiris een zetje geven?

VENANZI. “Nee, er is geen verband.”

De voorzitter van een grote voetbalclub kan een mooi netwerk uitbouwen.

VENANZI. “Netwerken is heel gemakkelijk op Standard, maar voor Lampiris is dat niet relevant. Ik ken de politici die in Luik actief zijn al goed van vroeger. Ik houd beide activiteiten gescheiden.”

Het bewijs: Electrabel sponsort nog altijd Standard.

VENANZI. (Lacht) “Uiteraard. Enkele jaren geleden, toen ik absoluut nog niet betrokken was bij Standard, heeft de club Lampiris trouwens gevraagd of het sponsor wilde worden. We hebben toen geen aanbod gedaan, omdat het budget te zwaar was voor ons. We vonden dat soort sponsoring ook niet relevant voor Lampiris.”

U kunt nu misschien van gedachte veranderen.

VENANZI. “Nee, met mijn huidige rol in de club wil ik niet dat Lampiris Standard sponsort. Dat is uitgesloten.”

Frédéric Brébant

“Ik weet dat Roland Duchâtelet een goede zaak gedaan heeft, des te beter voor hem”