De Franse president François Hollande verhoogt de roerende voorheffing. Volgens het dubbelbelastingverdrag mag de bronstaat bij Belgen maximaal 15 procent inhouden. Maar wie het bedrag dat hij te veel heeft betaald wil terugvorderen, moet een verschrikkelijke administratieve mallemolen doorlopen.
Tussen de Franse president François Hollande en onze premier Di Rupo blijkt een grote vriendschap te bestaan. Het verbaast dan ook niet dat ze uit dezelfde fiscale vaatjes tappen. Als België de roerende voorheffing verhoogt, kan Hollande dus niet achterblijven: hij heeft bekendgemaakt dat hij de belasting op dividenden optrekt. Dat heeft een grote impact op Belgische beleggers. In het verleden werden veel grote Belgische bedrijven overgenomen door Franse groepen – denk maar aan Royale Belge (AXA), Electrabel (GDF Suez), Petrofina (Total) en Fortis (BNP Paribas). Trouwe Belgische beleggers worden nu fiscaal afgestraft, want zij moeten de verhoogde Franse belasting betalen.
Mag Frankrijk de belastingdruk voor niet-inwoners wel verhogen? Het antwoord is ja, als de internationale spelregels worden gevolgd. Die zijn vastgelegd in de Europese verdragen en de dubbelbelastingverdragen. Van Europa hoeven Belgische beleggers niet veel hulp te verwachten. Het Hof van Justitie, de waakhond van de Europese vrijheden, gedoogt onbegrijpelijk genoeg de schending van het vrije verkeer van kapitaal (arrest van 14 november 2006 inzake Kerckhaert-Morres / Belgische staat). Dat het vrije verkeer van kapitaal wordt geschonden, is duidelijk: een investering in het buitenland wordt zwaarder belast (twee keer de roerende voorheffing) dan een investering in het thuisland (één keer de roerende voorheffing). Blijkbaar vindt het hof dat die schending te licht weegt.
België heeft met veel landen – waaronder Frankrijk – dubbelbelastingverdragen afgesloten. Wat dividenden betreft, is bepaald dat de bronstaat slechts een bepaald maximumtarief mag inhouden. Meestal bedraagt dat tarief 15 procent, maar dat kan verschillen van verdrag tot verdrag. Hollande mag de belastingen in zijn land dus verhogen zoveel hij maar wil, maar er is een akkoord met België dat bepaalt dat hij maximaal 15 procent krijgt.
Probleem opgelost, hoor ik u denken. Maar was het fiscale leven maar zo eenvoudig. Om aanspraak te kunnen maken op het verlaagde tarief, moet u een verschrikkelijke administratieve mallemolen doorlopen. Voor elk land moet u een verschillend formulier afhalen bij uw bank of de fiscus. De bank moet daarna bevestigen dat u het dividend hebt ontvangen. Uw belastingcontroleur moet het formulier afstempelen. Vervolgens moet u het naar het buitenland opsturen en wacht u op de terugstorting. Die kan enkele maanden tot zelfs jaren in beslag nemen. Anderen doen een beroep op hun bank. Ze neemt dan de hele mallemolen voor haar rekening, maar dat doet ze natuurlijk niet gratis. Houd rekening met een bedrag van meerdere tientallen euro’s.
De beperking is daardoor in de praktijk enkel van belang voor forse buitenlandse dividenden. Voor de andere is het sop de kool niet waard. En dus betaalt de meerderheid van de beleggers braafjes de hogere belasting van Hollande. U kunt het probleem enkel vermijden door niet te beleggen in Franse aandelen of te investeren in trackers, kapitaliserende beveks, bevaks of aandelen die geen dividenden uitkeren. Volg de discussie mee op Twitter @Anton_Rivus.
Anton van Zantbeek
Advocaat Rivus
