IMF jaagt spaarders schrik aan

Wat halen de leiders van het IMF zich nu toch in het hoofd? Iedereen weet volgens Bank Puilaetco Dewaay dat een goede werking van de economie voor een groot deel berust op vertrouwen.

Via een studie hebben economen van deze eerbiedwaardige instelling er nu niets beter op gevonden… dan de spaarder schrik aan te jagen.

In hun recentste studie, gewijd aan de oplossingen om uit de crisis te geraken (“Taxing Times”), namen ze heel voorzichtig een kaderstukje op, dat een enorme weerklank kreeg.

Het betrof een overweging van het IMF om een uitzonderlijke taks van 10% (!) te heffen op het privévermogen van de Europeanen (netto spaargeld).

Het taxeringspercentage van 10% werd niet toevallig gekozen, het beantwoordt aan het percentage dat nodig is om de ratio van de overheidsschuld (ten opzichte van het BBP) terug op het niveau van eind 2007 te brengen, net voor de crisis dus. Het idee is eerlijk gezegd niet nieuw.

Enkele maanden eerder hadden twee consultants van BCG (Boston Consulting Group) een gelijkaardige taks vooropgesteld, variërend tussen 11 en 33%, naargelang van het land.

Met andere woorden: deze twee instellingen opperen om te doen wat de befaamde econoom Keynes anderen aanbeval : euthanasie voor renteniers.

Een scenario dat geloofwaardig lijkt voor het grote publiek, dat de aanslag op de bankdeposito’s in Cyprus nog niet vergeten is.

Volgelingen van het Oude Testament, dat een kwijtschelding van de schuld voorzag in elk jubeljaar (om de 50 jaar), zullen hiervan misschien niet opkijken. Maar alle anderen?

Het fenomeen heeft zich in Europa nochtans al voorgedaan. Geconfronteerd met een ernstige financiële crisis in 1992, zag Italië zijn overheidsschuld flirten met de 120%.

Om deze schuld te verlagen en in extremis nog de Maastrichtnormen te halen, opteerde de toenmalige regering voor een schoktherapie.

De socialist Amato legde de taxeringsgraad vast op 0,6% op alle Italiaanse deposito’s met een positief saldo. Uiteindelijk haalde de Staat op deze manier 15 miljard euro binnen.

Ook Spanje voerde een dergelijke operatie door, waarbij enkel de banken en niet de particulieren werden getaxeerd. Deze historische voorbeelden houden daarom nog niet in dat de geschiedenis zich zal herhalen. Bovendien, zeker in deze periode van crisis, willen de overheden spaarders vandaag vooral geruststellen.