De Chinezen boeken grote technologische vooruitgang en dat ziet politiek Amerika niet graag gebeuren

‘Al ruim een jaar zit de wereldeconomie opgescheept met het uit de hand gelopen handelsconflict tussen de Verenigde Staten en China. De schade is groot’, zegt Danny Reweghs, directeur strategie Inside Beleggen.

Dat de globale economie nog niet in een recessie vervallen is, heeft ze aan de dienstensector te danken. In de industrie is er wel al een recessie. De ontwikkelingen in de handelsoorlog domineerden in de voorbije twaalf tot achttien maanden ook heel vaak de beursbewegingen. De Verenigde Staten en China zijn dan ook de grootste economieën ter wereld.

Maar eigenlijk kijken de twee economische grootmachten al richting 2049 en verder. Voor China is dat jaar belangrijk omdat de Volksrepubliek dan honderd jaar bestaat. De Chinese leider Xi Jinping had het in 2017, tijdens het recentste congres van de Communistische Partij, over de “Chinese droom”. Het land wil tegen 2049 de leidende macht in de wereld zijn en ambieert naast een militaire en een financiële leiderspositie ook dominantie in hightech. De Chinese economie verlegt de focus van export en overheidssteun naar binnenlandse consumptie en innovatie.

Beperkte deal

De handelsoorlog past in die strijd om de wereldhegemonie tussen de VS en het China van de 21ste eeuw. De Chinezen boeken grote technologische vooruitgang en dat ziet politiek Amerika niet graag gebeuren. De Amerikaanse president, Donald Trump, en zijn entourage in het Witte Huis hebben de handelsoorlog ontketend om de opmars van China te vertragen en de Amerikaanse dominantie langer veilig te stellen. Politiek analisten spreken over een nieuwe Koude Oorlog, naar analogie met het conflict met de Sovjet-Unie. Het is evenwel duidelijk dat China veel meer gewicht in de schaal kan leggen.

Maar Trump gaat in 2020 voor een tweede ambtstermijn. Een aanslepende handelsoorlog kan de Amerikaanse economie zo hard treffen dat Trumps kansen op een herverkiezing kleiner worden. Dus acht de Amerikaanse president de tijd rijp tot een akkoord te komen. De kans op een allesomvattende deal op korte termijn is echter onbestaande. Hij gaat dan maar voor een eerste, gedeeltelijke deal.

Die gedeeltelijke deal krijgt heel wat media-aandacht, maar we betwijfelen of hij nog tot spektakel op de financiële markten zal leiden. Het akkoord is eerder symbolisch en zal volgens ons veeleer aanleiding geven tot het typische fenomeen van winstnemingen bij de bekendmaking van het nieuws. De beurzen hebben een eerste succes(je) in de onderhandelingen al grotendeels verrekend. Bovendien gaat het eigenlijk om een gewapende vrede. Gezien hun langetermijnfocus blijft het uiterst twijfelachtig of de Chinezen bereid zijn in een verkiezingsjaar essentiële, strategisch belangrijke toegevingen te doen aan de VS. Een allesomvattende deal blijft nog ver weg.