Een uitspraak die ik als belegger nooit vergeten ben? Dat is ‘De beurs is er niet voor u’ van Roland Van der Elst. De professor beleggingsleer gaf met die uitspraak aan dat de kleine belegger vaak de pineut is op de beurs. De grote aandeelhouders verdedigen hun eigen belangen waardoor institutionele beleggers en de controlerende aandeelhouders vaak aan het langste eind trekken. De kleine belegger speelt met ongelijke wapens en is daardoor vaak in het nadeel.
De vrijheid van een kleine belegger
De Beleggers Challenge van Trends is misschien wel een mooi voorbeeld om net het tegendeel aan te tonen. Want als ik vandaag zou mogen kiezen, dan zou ik altijd een kleine belegger willen zijn.
Heb je in deze wedstrijd al geprobeerd om je aandelen te verkopen en nieuwe posities in te nemen? Dat gaat simpel. Door enkele balkjes te verschuiven in je virtuele portefeuille ben je in enkele seconden klaar. U kan als kleine belegger vandaag je strategie opstellen en binnen de 5 minuten veranderen. De beheerders van grote beleggingsfondsen? Die mogen niet eens aan die balkjes komen, zelfs al zouden ze willen.
Een concreet voorbeeld legt dat misschien nog het beste uit.
Stel dat morgen een militair conflict zou uitbarsten tussen de VS en China over Taiwan. De aandelenmarkten gaan daardoor op dat moment fors omlaag omdat de hele economie stilvalt tussen beide economische grootmachten.
Op de beurs is dit een ramp, maar denk maar niet dat beleggingsfondsen zomaar hun portefeuille kunnen omgooien. Niet alleen moeten ze voor miljoenen euro’s aan posities zien te verkopen in een lege markt, ook hebben ze gewoon geen toestemming om dit te doen. Eerst moeten ze een investment committee inboeken waar men een beslissing moet nemen met het team. Zo’n meeting organiseren kan even duren. Eens er een beslissing is genomen, moet deze nog door de compliancediensten nagekeken worden. Dan heb je ook nog de risk managers die ingeschakeld worden om de transactie na te kijken terwijl ook de legal afdeling vaak betrokken is. Je bent al snel enkele dagen verder voordat je een strategiewijziging kunt doorvoeren.
Jij kan beleggen in wat je wil
En dan hebben we het nog niet gehad over de vrijheid die je als particuliere belegger hebt. Fondsbeheerders worden elk kwartaal afgerekend op hun prestatie tegenover de index.
Wil je beleggen buiten de grote Amerikaanse indexen en beleggen in small caps? Dan is dat als fondsbeheerder enorm gevaarlijk. Je kan het niet veroorloven om op de korte termijn fors slechter te presteren dan de brede markt. Als jouw beleggingen 3 à 5 jaar achterblijven maakt niet uit. Een fondsbeheerder ziet zijn klanten wegtrekken en krijgt zijn C4.
Dat is de reden waarom veel fondsen ‘indexklevers’ zijn waardoor hun prestaties ongeveer de index volgen voor kosten. Beter de index lichtjes underperformen dan het risico lopen dat je het fors slechter doet. Iets wat volledig te begrijpen valt als fondsbeheerder.
Wat met de (grote) insiders?
Ook aandeelhouders met een fors controlebelang kunnen niet zomaar kopen wat ze willen. Ben je een grote aandeelhouder? Dan kan je niet zomaar je positie verkopen. Zo moest de holdingmaatschappij GBL deze maand nog zijn belang in Umicore verkopen tegen een korting van 9% op de marktprijs. Dat is een korting van meer dan 25 miljoen euro die GBL moest accepteren om zijn belang verkocht te krijgen.
CEO’s en insiders kunnen ook niet zomaar kopen en verkopen en moeten zich houden aan insider trading regels. Ze mogen immers niet verkopen in de zogenaamde stille periode voor het bekendmaken van de kwartaalresultaten. In de praktijk kunnen insiders daardoor meerdere maanden per jaar niet handelen in hun aandelen.
De belemmering van diversificatie
Heb je als particuliere belegger al eens berekend hoe groot je top 3 posities zijn in je portefeuille? Een groot deel van de deelnemers in de Trends Beleggerscompetitie hebben meer dan de helft van hun geld in 3 aandelen zitten. Maar fondsen mogen vaak maximaal 5% tot 10% in één aandeel beleggen. In de echte wereld kan jij rustig 25% tot 40% van je vermogen in je beste idee investeren zonder dat men je vies aankijkt. In de fondsenwereld is dat gewoon niet mogelijk.
“Ja maar Stefan, fondsen hebben wel meer geld en research mogelijkheden om te zoeken naar de beste bedrijven die outperformen’.
Dat klopt. En weet je welke bedrijven procentueel vaak sterk groeien? Small caps en micro caps met een beurswaarde onder 1 miljard euro en die net aan hun opmars gaan beginnen. Net die aandelen zijn degeen waar de meeste fondsen vaak niet in mogen beleggen omdat ze te klein zijn. Laat staan dat je erin kunt beleggen zonder de prijs met tientallen procenten hoger te duwen.
Nee, ik zou vandaag geen fondsbeheerder willen zijn. Niet alleen is beleggen met andermans geld veel moeilijker dan met je eigen geld, maar het is een heel ander spel. Het is als in de strijd tussen David tegen Goliath, alleen zijn de twee armen van Goliath achter zijn rug gebonden terwijl hij maar 1 been mag gebruiken. Geef mij dan maar de rol van David. De beurs is er ook voor hem.