Brexit bevestigt woelig 2016

Wie wind zaait, zal storm oogsten. Dat spreekwoord is meer dan ooit van toepassing op de Britse premier David Cameron. De brexit heeft Europa in een lange periode van politieke onzekerheid gedompeld.

Wie wind zaait, zal storm oogsten. Dat spreekwoord is meer dan ooit van toepassing op de Britse premier David Cameron. Hij voerde zijn verkiezingsbelofte uit om een referendum te organiseren en gaf de Britten – in de eerste plaats de Engelsen – de kans hun ongenoegen te uiten. Zo heeft hij Europa in een lange periode van politieke onzekerheid gedompeld.

We moeten het de lidstaten van de Europese Unie nageven: rond de start van de zomervakantie slagen ze er nu al enkele jaren in om voor spanning te zorgen en naar een climax toe te werken, waarbij de unie op haar grondvesten davert. Vorig jaar rond deze tijd waren er de zenuwslopende onderhandelingen met de Grieken, waarbij een grexit ternauwernood werd vermeden. Dit jaar zorgde het referendum in Groot-Brittannië voor de opbouw naar een climax. Maar deze keer is het veel minder goed afgelopen. Het legt nog maar eens de diepe kloof in de samenleving en de groeiende afstand tussen de Europese leiders en zijn burgers bloot. De brexit veroorzaakt een woelige en wanordelijke start van de zomer op de financiële markten, met de val van het Britse pond (GBP) en de Europese aandelenmarkten tot gevolg. Vooral de financiële waarden staan zwaar onder druk. Veilige havens zoals goud doen het dan weer wel goed.

Een woelig verloop met flink wat volatiliteit hebben we al voldoende gekregen in de eerste zes maanden van het jaar. De start was ronduit dramatisch. De almaar verder dalende olieprijs – uiteindelijk tot net onder 30 USD per vat – en de grote twijfels over de Chinese groei waren de belangrijkste oorzaken van de dieprode start op de beurzen in 2016. In het voorjaar kwam er wel een herstelperiode, maar helemaal rooskleurig werden de perspectieven de voorbije maanden niet meer, vooral door de dreiging van een brexit.

Oplopende zenuwachtigheid

Europa is nog nauwelijks bekomen van het horrorscenario van de brexit, of het kreeg afgelopen weekend ook al de Spaanse verkiezingen op zijn bord. Ook daar zijn de kaarten niet gunstiger geschud. De Europese Unie zal een krachtig antwoord moeten sturen dat ze boodschap uiteindelijk heeft begrepen. Maar zijn de Europese leiders daartoe in staat?

De komende weken zijn er nog enkele belangrijke afspraken voor de financiële markten, zoals het banenrapport voor juni (na de flinke tegenvaller van het vorige rapport) en het Amerikaanse resultatenseizoen. Na vier opeenvolgende kwartalen van lage winsten is er hoop op beterschap. Maar krijgen we die ook te zien?

Al maanden zijn we voorstander van een voorzichtige aanpak. U zult begrijpen dat er, na de brexit, nog niet meteen reden is om die strategie aan te passen. We moeten ermee rekening houden dat het eerst nog wat erger wordt, alvorens beterschap te zien. Maar we moeten ook heel alert zijn, want de oplopende zenuwachtigheid zal ongetwijfeld voor steeds grotere en fraaiere kansen zorgen. Daarvan zullen we volop moeten profiteren, maar het lijkt ons nog wat vroeg om daar nu al voluit voor te gaan.