De valkuilen van tell a friend-marketing

Onze marketingafdeling wil een virale-marketingactie voeren waarbij klanten hun kansen om prijzen te winnen verhogen, naarmate ze e-mailadressen van familieleden, vrienden of kennissen doorgeven. Mag dat zomaar?

“Tell a friend-marketing bestaat erin dat een bedrijf aan zijn consumenten e-mailadressen van hun familieleden, vrienden en kennissen vraagt, vaak in ruil voor een beloning,” zegt Tom Heremans, partner bij advocatenkantoor CMS DeBacker. ” Zo kan het vrij gemakkelijk contactgegevens verzamelen van consumenten die – althans volgens hun familie of vrienden – interesse hebben voor zijn goederen of diensten.”

“Maar er is een belangrijk wettelijk bezwaar tegen die techniek. Het bedrijf mag geen reclame sturen naar die e-mailadressen als het niet beschikt over de uitdrukkelijke toestemming van de bestemmelingen. Doet het dat toch, dan schendt het de privacywet. Het hof van beroep in Luik veroordeelde in 2009 een uitbater van datingsites die zich niet aan die regel had gehouden. De consumenten die zich inschreven op de website, werden ertoe opgeroepen om de contactgegevens van vrienden te bezorgen. Die ontvingen daarna reclame over de website en een uitnodiging om zich ook in te schrijven. Maar omdat ze vooraf geen toestemming hadden gegeven om reclame van het bedrijf te ontvangen via e-mail, oordeelde het hof dat het bedrijf die persoonsgegevens onrechtmatig had gebruikt. De uitbater moest zijn praktijken staken.”

“Om te vermijden dat de privacywet wordt geschonden, moet het bedrijf zijn contacten ertoe aanzetten de boodschap zelf te versturen aan hun familieleden of vrienden. Het kan een e-mail ter beschikking stellen en verzoeken dat ze die bijvoorbeeld zenden naar tien vrienden. De onderneming weet niet wie de e-mail krijgt en verwerkt dus geen persoonsgegevens van die contacten. Zo kan ze vermijden dat ze de wet schendt.”