Frank Coenen, sinds januari de CEO van het getroubleerde Tessenderlo Group, gaat met de grove borstel door de structuur van de chemiegroep. “Het was tijd om hard in te grijpen”, zegt Coenen aan Trends. De nieuwe politieke ellende kan hij dan ook missen als kiespijn. “Om te huilen”, klinkt het.
“We moeten niet alles afschuiven op de overheid. Uiteindelijk moeten we het zelf ook doen. Maar de overheid moet wel zorgen voor een goed ondernemersklimaat en stabiliteit. Als je dan ziet wat er nu weer gebeurt, dat is hemeltergend. Als je ziet hoeveel inspanningen wij elke dag doen om uit de crisis te geraken. En dan zie je dat voor een stuk kapotgaan. Bijzonder verontrustend.”
Vooral ook omdat de economische crisis het leven van chemiebedrijven al zuur genoeg heeft gemaakt. “Ik heb schrik voor West-Europa, maar zeker voor Vlaanderen. Het belang van onze industrie wordt onderschat. Ik voel niet zoals in Duitsland of Frankrijk een heel sterke wil om de industrie te ondersteunen.” Misschien zou Tessenderlo Group ook verder staan als het zeg maar in Duitsland was gevestigd, denkt Coenen.
“We zouden in elk geval meer steun krijgen voor milieuvergunningen en energiepolitiek. Duitsland heeft in overleg met de vakbonden toch heel zware maatregelen genomen, waar wij in België nog moeten aan beginnen.”
Coenen gaf ook inzage in zijn ambitieuze langetermijnplannen. De rode draad door de strategie is een compartimentering van de vele activiteiten van Tessenderlo Group, met twaalf businessunits een bijzonder complex geheel. De toplaag moet het gezicht van Tessenderlo bepalen en wordt in de watten gelegd.
Het zijn de activiteiten met een hoog potentieel in Azië en de VS, zoals de afdeling gelatine, nu al het nummer drie in de wereld. Daarnaast is er de Amerikaanse dochter Kerley die gespecialiseerde meststoffen produceert uit afvalstromen van raffinaderijen. Ook het Franse Akiolis, een verwerker van dierlijk en plantaardig afval, hoort in het rijtje.
Het luik mature activiteiten omvat de probleemkinderen van Tessenderlo. In die basisafdeling zit de minerale chemie, zeg maar de algemene meststoffen voor de land- en tuinbouw en ingrediënten voor veevoeders. “Die hebben ons het voorbije jaar pijn gedaan”, zegt Coenen. In die groep huist onder meer ook pvc, organische chloorderivaten, en producten voor de farmasector. “We proberen ze via allianties sterker te maken. En voor die bedrijven waarvoor dat niet lukt, sluiten we niet uit dat we ze laten gaan.”
Be.L.
