De Antwerpse bank-verzekeraar Argenta zet een coöperatieve structuur met 50.000 klanten-aandeelhouders op. Stichter Karel Van Rompuy laat voor het eerst pottenkijkers toe.
Begin de jaren tachtig werd de vrouw van Karel Van Rompuy enkele dagen in het ziekenhuis opgenomen. Een eenvoudige ingreep, veel was er niet aan de hand. Tot de factuur kwam, die was torenhoog.
“Een verblijf in het ziekenhuis is verdorie duurder dan een verblijf in het Waldorf Astoria Hotel in New York”, zuchtte Van Rompuy.
Op basis van deze ervaring lanceerde Argenta midden de jaren tachtig een hospitalisatieverzekering gekoppeld aan de spaarrekening. Klanten die een bepaald bedrag op de spaarrekening hadden staan, kregen de hospitalisatiepolis gratis.
Het was het ei van Columbus. De formule trok veel klanten aan, die bovendien hun spaargeld op de rekening lieten staan.
Argenta was jaren een spaarbank naar het beeld van zijn oprichter. Van Rompuy werd in 1929 in Begijnendijk geboren en geldt als het prototype van de selfmade man. Koppig, gedreven, eenvoudig, voeten op de grond. Een einzelgänger die weet waar hij naartoe wil. “Uitzonderlijke talenten had ik niet. Ik heb heel mijn leven hard en graag gewerkt.”
“Karel is altijd een doe’er geweest”, bevestigt Michel De Smet, die bijna vijftien jaar onafhankelijk bestuurder bij Argenta was. “Je zult hem geen grote strategieën horen declameren, maar elke dag moet het vooruit.” Jan Cerfontaine, bestuursvoorzitter van Argenta en een intimus van Van Rompuy, beaamt. “Moeilijkheden zijn er om overwonnen te worden, dat hoorde ik hem vaak zeggen.”
“Zijn leitmotiv was: verzorg de klant en de agent, zorg dat zij het minstens even goed hebben als Argenta”, herinnert De Smet zich. Het maakte van Argenta een bank die dicht bij de klant staat en heel strak de kosten in het oog houdt. ‘De Colruyt van het bankwezen’, noemde Van Rompuy zijn geesteskind graag. Op die manier kon Argenta veel bankdiensten gratis aanbieden.
Het leven van Van Rompuy stond volledig in het teken van Argenta. Met het familiekapitaal werden nog andere investeringen gedaan, onder meer in de tv-zender Vitaya, maar geen enkele haalde het rendement van Argenta.
“Zelf leeft hij erg eenvoudig, bijna Spartaans”, zegt Cerfontaine. “Een auto met chauffeur of reizen in businessklas zijn niet aan hem besteed. Die eenvoud dreef hij ook door in zijn manier van zaken doen: een probleem moest volgens hem tot de essentie gebracht worden om het te kunnen oplossen. Alles wat zogenaamd complex was, veegde hij van tafel.”
Sommige mensen omschrijven Van Rompuy als een moeilijke mens die heel achterdochtig kan zijn. “Hij is niet de meest begaafde communicator”, weet De Smet. “Hij kan zaken niet verhullen of verbloemen. Hij zegt wat hij denkt. Maar het voordeel is dat hij dat beseft. Hij is zich gaandeweg gaan omringen met mensen die het omfloerster konden zeggen dan hijzelf.”
Pottenkijkers werden niet geduld. Daar kwam langzaam verandering in. “De leeftijd en gezondheidsproblemen (Van Rompuy had tot twee keer toe een hersenbloeding, nvdr) hebben ervoor gezorgd dat hij meer afstand leerde te nemen”, zegt De Smet. Samen met zijn zonen Bart en Dirk trok Van Rompuy zich uit het operationele terug, en met huisadvocaat Jan Cerfontaine kwam er in 2008 een externe voorzitter van de raad van bestuur.
“Aan dat proces is ettelijke jaren gewerkt”, geeft De Smet aan. “Zonder een figuur zoals Jan Cerfontaine, waarin Van Rompuy een absoluut vertrouwen heeft, zou het wellicht niet gelukt zijn. Al mag je Karel niet onderschatten: hij keek altijd wat de grote spelers deden, hij las veel, was bereid naar mensen te luisteren, en had vele los-vaste contacten met externe raadgevers. Daardoor was hij altijd goed geïnformeerd.”
De voorbije weken sneuvelde het laatste taboe. Het kapitaal van Argenta werd opengesteld voor kantoorhouders en klanten. Via een kapitaalverhoging met 139 miljoen euro verwerven 50.000 nieuwe aandeelhouders-coöperanten indirect 11,5 procent van Argenta.
De coöperatieve aandeelhouders mogen een dividend in cash verwachten, terwijl de familiale aandeelhouders dit grotendeels in aandelen zullen opnemen, geeft Cerfontaine aan.
“Daardoor kan onze politiek van winstreservering en autofinanciering voortgezet worden. Tegelijk houdt de familie de teugels stevig in handen. Er zijn geen plannen om de controle uit handen te geven.”
