Dat de Franse farmareus Sanofi-Aventis vorige week de hand kon leggen op het Amerikaanse biotechbedrijf Genzyme, is de verdienste van de 50-jarige Duits-Canadese wijnliefhebber Chris Viehbacher.
Geboren in Canada uit Duitse ouders, heeft Viehbacher beide nationaliteiten. Hij studeerde handelswetenschappen aan de Queens University in Ontario en is een gediplomeerd accountant.
De vader van drie startte zijn loopbaan bij PriceWaterhouseCoopers en ging in 1988 aan de slag bij de groep Wellcome, als financieel directeur van het Duitse filiaal. Wellcome zou uitgroeien tot GlaxoSmithKline (GSK) via de fusies van Wellcome met Glaxo en later van Glaxo Wellcome met SmithKline Beecham. Na enkele jaren in Canada werd Viehbacher in 1995 verantwoordelijk voor Frankrijk. Hij bleef er negen jaar en kreeg in 2003 zelfs het légion d’honneur, de belangrijkste Franse nationale onderscheiding.
Ondanks een vlekkeloze carrière van twintig jaar bij GSK greep de razend ambitieuze Viehbacher vorig jaar naast de ultieme bekroning. Als kandidaat-CEO werd hij de loef afgestoken door de Brit Andrew Witty. Nochtans had Viehbacher zich bewezen in complexe dossiers. Zo speelde hij een cruciale rol in de succesvolle integratie van Glaxo met SmithKline, zette hij de overname van Reliant Pharmaceuticals op, en werd hij geroemd voor de expansie van de Noord-Amerikaanse activiteiten. Viehbacher, vloeiend in Frans, Engels en Duits, loodste GSK ook door de crisis met de diabetespil Avandia, na berichten over mogelijke bijwerkingen.
Een handvol maanden later gaf de temperamentvolle Viehbacher er de brui aan bij GSK. Twee dagen later stapte hij langs de grote poort binnen bij Sanofi-Aventis, ‘s werelds vierde grootste farmabedrijf en het nummer één in de eurozone. Hij werd ingehaald als de redder van het bedrijf, dat zelf het product was van de fusie van vijf ondernemingen, inclusief het Duitse Hoechst.
Viehbacher moest bij Sanofi snel een nieuwe langetermijnstrategie uittekenen. Het bedrijf was er niet in geslaagd voldoende nieuwe geneesmiddelen te ontwikkelen om het omzetverlies door generische concurrentie te compenseren. Ook Plavix, lang ‘s werelds tweede best verkochte product, zal klappen krijgen. Die generische dreiging woog zwaar op de aandelenkoers.
Viehbacher ging in sneltreinvaart aan het werk. Na twee jaar had hij al ruim 40 deals afgesloten, voor hij zijn pijlen richtte op Genzyme, dat in ons land 450 werknemers telt en in Geel een van zijn belangrijkste vestigingen heeft. De sluwe Viehbacher had zijn coup perfect getimed. Genzyme noteerde midden 2008 nog tegen 83 dollar, maar het aandeel werd door productieproblemen in de VS afgestraft en stond net voor de toenadering door Viehbacher slechts op 47 dollar. Viehbacher had bovendien gewacht tot grote broers in de sector – Pfizer, Merck en Roche – hun spaarpot hadden leeggemaakt voor megaovernames. Zo nam Pfizer Wyeth over voor 68 miljard dollar, kocht Merck Schering-Plough voor 47 miljard dollar, en legde Roche 47 miljard op tafel voor Genentech.
Topman Henri Vermeer, die Genzyme sinds 1983 had uitgebouwd tot ‘s werelds grootste producent van biotechnologiemedicijnen tegen zeldzame ziektes, had gegokt op een biedstrijd die de overnameprijs nog fors zou opdrijven. Maar Viehbacher bleek de betere pokerspeler: naarmate de tijd vorderde en er geen witte ridder kwam opdagen, won hij de steun van steeds meer aandeelhouders van Genzyme. De concurrentie leek “bezig te zijn met andere dingen”, blikt Viehbacher terug. “We waren niet verrast dat geen andere bieder kwam opdagen.”
Vorige week werd de Genzyme-deal voor 20 miljard dollar beklonken, de eerste grote triomf voor Viehbacher, die lid is van diverse ngo’s. Welingelichte bronnen fluisteren trouwens dat hij niet enkel door commerciële overwegingen werd gedreven naar Genzyme. “Hij heeft humanitaire kwaliteiten, een persoonlijke interesse in kanker en in onderzoek in het algemeen”, klinkt het. Viehbacher is bovendien hondenliefhebber, en vooral ook verlekkerd op prestigieuze Bordeaux-wijnen. Niet verwonderlijk dat het dossier Genzyme ‘Grand Cru’ heette. Sanofi kreeg de codenaam Petrus, en Genzyme was Margaux.
Be.L.
