Charles Beauduin (Van de Wiele), genomineerd voor Manager van het Jaar: een discrete netwerker

Charles Beauduin heeft van de producent van weefmachines Van de Wiele in twee decennia een wereldwijde topspeler gemaakt. Niet toevallig nam hij uit zijn jezuïetenopleiding het motto ‘plus est en vous’ mee.

Met media praat hij zelden, maar in zijn sector en in ondernemerskringen is Charles Beauduin een volleerd en gedreven netwerker. Slechts een greep uit het aanbod: hij is bestuurder bij de technologievereniging Agoria, ondervoorzitter van de Vlaamse werkgeversvereniging Voka, voorzitter van de vereniging van de Belgische textielmachinebouw Symatex, en voorzitter van Cematex, de vereniging van de Europese textielmachinebouwers.

Vreemd dus eigenlijk dat Charles Beauduin het liefst in de schaduw blijft, in volle discretie zijn werk wil doen. Hij is niet zo gebrand op zijn nominatie voor de titel van Manager van het Jaar 2014. Jammer, want op dat werk valt niets aan te merken. Integendeel. In 1993 kocht Charles Beauduin samen met zijn vader Lucien, een voormalige fabrieksdirecteur bij Tiense Suiker, de NV Michel Van de Wiele. De producent van textielmachines en aanverwante producten uit het West-Vlaamse Marke kampte met opvolgingsproblemen. De naam verwijst naar de schoonzoon van de oorspronkelijke stichter. Polydoor Benoot begon in 1880 als smid voor landbouwmachines. Schoonzoon Michel Van de Wiele startte met textielmachines.

Maar de volle bloei volgde de voorbije twee decennia onder Charles Beauduin. Net als de 30 kilometer verderop gelegen producent Picanol, werd Van de Wiele een wereldspeler in textielmachines. Toch zijn de twee geen concurrenten. Eenvoudig gesteld, maakt Picanol machines voor de productie van kleding, terwijl Van de Wiele machines produceert voor zwaardere weefsels zoals tapijt en fluweel voor onder meer zetelbekleding. Die installaties wegen al gauw 100 ton, en worden met zes tot zeven vrachtwagens vervoerd. Eén installatie kan tot 2 miljoen euro kosten.

China kikt op Marke

Dure dingen dus, maar vol spitstechnologie. Chinezen kicken op de investeringsgoederen die Van de Wiele levert. De onderneming kende in 2013 een bijzonder goed jaar. Het geconsolideerde bedrijfsresultaat overschreed de kaap van 60 miljoen euro. En het bedrijf had dan nog eens voor 344 miljoen euro aan geldbeleggingen en liquide middelen. Kan het gezonder?

Charles Beauduin toont dat investeren loont. Jaarlijks vloeit 5 procent van de omzet naar nieuwe gebouwen en machines. 10 procent gaat naar onderzoek en ontwikkeling. 300 van de circa 2600 werknemers doen aan onderzoek, in België, Duitsland, Italië, het Verenigd Koninkrijk en Zweden. Niet in China, waar de onderneming nochtans vier fabrieken heeft. Maar Charles Beauduin klaagde de voorbije zomer in een interview met het Voka-blad Ondernemers West-Vlaanderen over de “schaamteloze” kopieertechnieken van de Chinezen. “Daar is maar één antwoord op: steeds sneller met nieuwe technologie komen. Dat is exact wat we doen”, zei hij toen.

Maar die westerse technologie alleen zal niet genoeg zijn in de wereldwijde overlevingsstrijd. In de fabriek in Marke, een immense site van 25 hectare, is alles wat maar kon, geautomatiseerd. Met dank aan de hoge Belgische loonlasten. Nochtans ging dat niet ten koste van tewerkstelling in België. Want voor Charles Beauduin is het behoud van productie in eigen land een wezenlijke concurrentiefactor. “Innovatie alleen kan ons niet redden”, liet hij in het Voka-blad optekenen. “Vergeet het. Er is nood aan innovatie, maar er blijft evengoed behoefte aan een productieapparaat. Het ene kan niet zonder het andere. Er is nood aan een wisselwerking tussen innovatie en productie, zo niet innoveer je maar wat in het ijle. Philips bijvoorbeeld had in het Westen een enorme technologiecapaciteit, maar koppelde wel zijn productie los en verhuisde ze naar goedkopere landen. Dat kan je geen geslaagd huwelijk noemen.”

Iedereen moet excelleren

Het huwelijk van Beauduin met Van de Wiele werd dat wel. Hij werkte aanvankelijk aan een internationale academische carrière, die hem in de jaren tachtig naar Tokio en de Verenigde Staten bracht. In de miljoenenstad leerde hij Japans, een taal die hij nog steeds spreekt. In Amerika studeerde hij speltheorie: het nemen van beslissingen wordt onderbouwd door kansberekening.

Maar het ondernemersbloed bleef borrelen. Met de uitbouw van een topbedrijf tot gevolg. En met ruime aandacht voor intrapreneurship. “Ik moedig mijn medewerkers zo veel mogelijk aan opdat ze zelf durven initiatief en verantwoordelijkheid te nemen. Dat is nog steeds de beste motivatie van mensen.” Vandaar dat Van de Wiele niet enkel onderdelen voor de eigen weefmachines produceert, maar ook voor derden. De onderneming maakt onder meer servomotoren voor vrachtwagens, elektronica voor duikhorloges, aandrijvingen voor airco, of pneumatische pompen voor het openen van de deuren van een bus. Daardoor betekent de eigenlijke omzet uit weefmachines als eindproduct minder dan de helft van de geconsolideerde omzet.

Alle afdelingen moeten dus mee excelleren, en het ondernemerschap mee uitdragen. “Het pure ondernemerschap heeft altijd diep in mij gezeten”, verklapte Charles Beauduin de voorbije zomer in Ondernemers West-Vlaanderen. “Het is mijn ultieme drive: initiatief nemen, durven risico’s te nemen, zichzelf en het bedrijf heruitvinden, dicht bij en samen met de mensen rondom mij.” Niet snel tevreden dus, die Charles Beauduin. Het verbaast dan ook niet dat hij een jezuïetenopleiding genoot, en de leuze ‘plus est en vous’ hoog in het vaandel draagt.