‘Wij voelen ons beter met meer werk’

OLIVIER HOTTLET EN FILIP VAN DER VENNET "We moeten heel kort op de bal spelen. Dagelijks volgen we de marktprijs van de garnalen." © Emy Elleboog

Van de ene dag op de andere verlies je als kleine leverancier een belangrijk contract met een grote winkelketen. Wat dan? Hottlet Frozen Foods spreidt zijn risico over meer klanten. “Schaalvoordelen spelen niet bij ons.”

Hottlet Frozen Foods heeft zijn naam niet gestolen. In de diepvriesruimte heerst een onaangename temperatuur van min 25 graden Celsius. Werkmannen, gehuld in zware winterjassen en met dikke berenmutsen op het hoofd, bedienen de vorkliften. Toch slentert gedelegeerd bestuurder Olivier Hottlet, gewoon in maatpak, ongestoord door de Siberische koude. Algemeen directeur Filip Van der Vennet, in hemdsmouwen, krijgt het moeilijker: hij loopt rood aan van de vrieskou.

Het bedrijf uit Kontich importeert diepgevroren garnalen, inktvissoorten, mosselen, vis, schaal- en schelpdieren en sushi. “Wij voeren in wat niet gevist wordt in Europese zeeën”, duidt Olivier Hottlet. “Ruim de helft van onze omzet bestaat uit garnalen, scampi’s, gamba’s. De overgrote meerderheid van onze producten komt uit Zuid- en Zuidoost-Azië: Bangladesh, China, India, Indonesië en Vietnam.”

De diepvrieswaar komt binnen via de haven van Antwerpen. Elke dag belanden een tot twee containers aan de loskade in Kontich. Van daaruit gaan de producten naar de klanten, onder de merknamen Epic en Epic Select. “De consument kent onze merknamen niet”, weet Olivier Hottlet. “Onze doelgroep is de groothandel, die vervolgens aan de horeca levert. Je zal onze visserijproducten vinden in bistro’s en restaurants. Niet in de topgastronomie. Die werkt vooral met verse producten.”

Vraag en aanbod

Het familiebedrijf blijft overeind in een niet zo vanzelfsprekende sector. De voorbije zomer ging een concurrent uit Veurne failliet (zie kader Op en neer met de visprijs). Het bedrijfsresultaat is sterk onderhevig aan de wereldwijde visprijzen. “Die hangen zoals veel landbouwproducten af van de vraag en het aanbod”, duidt algemeen directeur Filip Van der Vennet. “Periodes van scherpe prijsstijgingen worden gevolgd door periodes van prijsdalingen. We moeten daarom heel kort op de bal spelen. We volgen dagelijks de marktprijs van de garnalen. Als de prijs stijgt, houden we onze producten langer in voorraad zodat we de klanten kunnen blijven bevoorraden. Daalt de prijs, dan doen we wat meer promoties.”

Nog een tweede factor is van tel voor de winstgevendheid. De internationale aankopen van de visserijproducten gebeuren vooral in Amerikaanse dollar. Hottlet Frozen Foods verkoopt op zijn beurt vooral in euro. De sterke dollar zorgde voor een groot verschil tussen het bedrijfsresultaat en de nettowinst in het boekjaar 2014-2015 (zie balanscijfers).

Klein Duimpje

Hottlet Frozen Foods is in handen van de broers Olivier (60) en Benoit Hottlet (57). Hun onlangs overleden vader Pierre Hottlet (1930-2017) startte de onderneming in 1970. Beide zonen kwamen in 1982 in het bedrijf en zijn allebei gedelegeerd bestuurder. Olivier doet vooral juridische zaken en administratie, Benoit is de financiële man. En de opvolging? “We zullen wel zien”, zegt Olivier Hottlet. “Onze kinderen zijn nog jong. Mijn oudste zoon is 15. We willen nog niet stoppen. Ik wil nog minstens tien jaar doorgaan, zelfs langer.”

Het duo sprokkelde de voorbije 35 jaar de nodige ervaring in de verkoop van diepgevroren zeevisserijproducten. In 2015 werd het even moeilijk, nadat Colruyt een contract met de onderneming stopte. “Van de ene dag op de andere viel een tiende van onze omzet weg”, zegt Olivier Hottlet. “De verstandhouding was heel goed. Maar Colruyt startte met een eigen aankoopkantoor in Hongkong. Winkelketens zijn sindsdien niet langer onze doelgroep. Er is een scheeftrekking in de machtsverhoudingen. Als Klein Duimpje tegen de grote reus trek je aan het kortste eind. Bovendien halen wij geen schaalvoordelen. We zijn heel competitief als we een of twee containers leveren. Maar als iemand honderd containers vraagt, moet ik een risicomarge incalculeren. Mijn aanvoer is niet verzekerd. Wat als morgen de visprijzen stijgen en mijn producent niet langer levert? Als ik dan vaste prijzen heb afgesproken met de supermarkt, ben ik de klos.”

Hottlet verwijst ook naar het failliete Setraco. De onderneming uit Veurne bouwde een volledig nieuw productieapparaat met bereide gerechten voor winkelketens. Alleen bleef de vraag achterwege. “Onze klantenportefeuille is heel divers. Wij kopen per container en verkopen per pallet. Ja, dat maakt alles arbeidsintensiever. Maar wij voelen ons veel beter met een beetje meer werk.”

Wolfgang Riepl, fotografie Emy Elleboog

“Winkelketens zijn geen doelgroep. Er is een scheeftrekking in de machtsverhoudingen”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content