“Het is een kunst door kleine dingen in balans te blijven”

“Ooit eens meespelen in de Mattheuspassie, dat is nog een droom. Ik vind dwarsfluit spelen nu veel leuker dan toen ik het nog professioneel deed ( lacht). Toen had ik andere ambities. Nu kan ik het spelen koesteren zonder discipline. Ik kan meer genieten van hoe het je hele lichaam overneemt. Af en toe speel ik in duo met een van mijn dochters, en eind vorig seizoen heb ik samen met enkele andere ouders meegespeeld met het Juniorenorkest van Amaj. Ik volg het orkest hoe dan ook, want ik breng mijn dochter graag naar de repetities in deSingel. Het is zo mooi te zien hoe zij en de andere kinderen bevlogen aan dat project werken. Er komt op zulke momenten zoveel meer energie vrij dan wanneer je gewoon met een smartphone in de zetel zou liggen.

“Op die manier kom ik ook nog eens in deSingel, waar ik graag ben. Ik studeerde er veertig jaar geleden aan het conservatorium, en werkte er later als docent en artistiek directeur. Het is er stil, om te beginnen. Ook ik ben heel graag stil, want tijdens het werk moet ik al de hele tijd praten en luisteren. Van niet-praten kan ik enorm genieten. DeSingel helpt me die andere wereld in te stappen. Als ik daar mijn krant lees bij een kop thee en mijn dochter me wat geld komt vragen om iets te drinken, ben ik gelukkig. Zeker als ik die jongeren in de pauze van hun repetitie ook zie rondcrossen in de speelse gangen van het gebouw. Ik geloof enorm in het effect van inspirerende architectuur op je geest.”

Geen kookboeken

“In steden vind ik het prettig wat doelloos rond te dolen, bijvoorbeeld als we er met het orkest op tournee zijn en er plots een vrije dag in de agenda zit. Dat ongeplande omarmen en die agenda even loslaten, dat is echt nodig. We worden al zo geleefd door agenda’s. In een leven waarin je bij wijze van spreken bijna elke dag een sprintje moet trekken, is het een kunst door die kleine dingen in balans te blijven.

“In Antwerpen vertrek ik meestal niet doelloos, daar neem ik vaak dezelfde route: richting Cronopio. Dat is een fantastisch, klein boekenwinkeltje waar je ook koffie en wijn kunt drinken. Ze hebben er alleen relevante boeken, in meerdere talen. Géén kookboeken. Ik zoek er niets, maar ik koop altijd een paar boeken omdat ik ze daar ontdek. Even het toeval toelaten, dat vind ik heel ontspannend.”

Voor jezelf zorgen

“Daarom kom ik op vrije momenten ook zo graag naar Antwerpen. In Amsterdam blijf ik altijd de directeur van het orkest, ook op straat. Omdat zo veel mensen het orkest kennen, ben je altijd in beeld en word je vaak aangesproken. Naar Antwerpen vertrekken is dan ook een beetje escapisme. Vroeger vertrok ik ‘s nachts voor een vrij moment al naar België, nu rijd ik ‘s ochtends. Het is fijn ongeschoren achter het stuur te stappen, naar Klara of Radio 1 te luisteren en je hoofd te voelen leeglopen in de auto.

“Ook op vakantie rijd ik graag wat rond op mijn eentje. Ik ben laatst nog een week alleen naar Jordanië gegaan. Omdat de Belgische schoolvakantie niet overeenkwam met de vakantie van het orkest, maar ook omdat ik graag alleen ben. Je moet zo nu en dan gewoon voor jezelf zorgen. Dat doe ik soms te weinig. Al vind ik het nog fijner met mijn gezin te kunnen reizen. We hebben daarnaast de traditie gestart dat elk van mijn dochters alleen met mij op reis gaat wanneer ze tien jaar wordt. Binnenkort trek ik met nummer drie naar Rome. Als ze vijftien worden, gaan ze alleen met hun moeder op reis. Zodra ze twintig zijn, is het toch weer mijn beurt.”