Delicaat evenwicht

Jozef Vangelder

NADAT DONALD TRUMP zowat iedereen met naam en faam uit het Witte Huis had gejaagd, richtte hij zijn vizier op Jerome Powell, de voorzitter van de Fed, de Amerikaanse centrale bank. ” The only problem our economy has is the Fed“, tweette Trump op kerstavond.

De ironie wil dat Trump Powell heeft benoemd. Een nog grotere ironie is dat Powell gewoon zijn job doet. De Amerikaanse economie loopt nog altijd als een trein, de werkloosheid zakt naar ongeziene diepten, en dan hoort een centrale bankier op het rempedaal te duwen. Powell gaat onverstoord verder met het verhogen van de rente, wat de economie de nodige afkoeling moet bezorgen.

Die afkoeling komt uiteraard ongelegen voor Trump. Zijn handelsoorlogen beginnen hun tol te eisen. Zijn gevecht met het Congres om de Mexicaanse muur is uitgedraaid op een gedeeltelijke shutdown van de overheid. En zijn minister van Financiën Steven Mnuchin weet stilaan niet meer van welk hout pijlen te maken. In aanloop naar Kerstmis tweette Mnuchin dat de belangrijkste Amerikaanse banken over voldoende liquiditeit beschikten – een boodschap die meer vragen opriep dan beantwoordde.

Het kwam allemaal boven op Trumps dreigementen aan het adres van Powell, die zo zijn levensbelangrijke geloofwaardigheid als centrale bankier aangetast zag. Voor de beurzen, die lang mee hadden gejuicht met Trump, werd het te veel. Ze doken diep in het rood.

Powell zit Trump niet in de weg. Trump begint zichzelf in de weg te zitten. Bij handelsoorlogen of shutdowns is de schade misschien nog te overzien. Zet je een centrale bankier voor blok, dan is het einde zoek. Powells mandaat is de werkgelegenheid maximaliseren zonder de inflatie uit de hand te laten lopen. Die delicate evenwichtsoefening kan uitdraaien op een ramp bij politieke sturing. Zeker door een gewezen tv-vedette als Trump.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content