DE CENTURIO’S – Het jaar 2045

HANS BOURLON

In De Tijdreiziger blikt Hans Bourlon, CEO van Studio 100, met veel fantasie decennia vooruit. Deze week: Robots en drones vechten in de plaats van soldaten onze oorlogen uit.

“Zijn uniformen niet meer verplicht in het leger?”, vraag ik aan de korporaal.

In de kazerne lopen soldaten rond in bontgekleurde T-shirts en pulls. Het lijkt wel carnaval.

De korporaal zelf draagt een hawaïhemd.

“De regels zijn dat elke soldaat iets anders aantrekt”, zegt hij.

“Waarom?”, vraag ik verrast.

“Omdat er drones bestaan die doden op basis van de herkenning van een uniform.”

“Camouflage dus”, lach ik.

“De nieuwste drones zijn zelfs voorzien van gezichtsherkenning. Ze dienen om terroristen uit te schakelen. Als zo’n dronezwerm komt aangevlogen, mag de boosdoener vluchten naar waar hij wil. De drones achtervolgen hem, tot… bam bam: dood.” Met zijn handen voert hij een schietbeweging uit.

“Heeft ons leger ook drones?”, wil ik weten.

“Wij hebben geïnvesteerd in landrobots”, zegt de korporaal. “Na veel politiek gedoe hebben we de centurio’s aangekocht, Italiaanse robots, vijfduizend stuks in totaal.”

“En? Tevreden?”, vraag ik.

“Het design is prachtig. Ze zien er zo stoer uit als ze blinken in de zon. Maar ze zijn niet slimmer dan een kakkerlak. Je moet ze de hele tijd aansturen. En tegelijk denk je: ik had het beter zelf gedaan. Misschien waren onze verwachtingen te hoog.”

“Zijn ze veel ingezet?”, vraag ik.

“De centurio’s hebben een paar keer hun werk gedaan. Op vredesmissie hebben ze bewezen prima verkenners te zijn. Ze dringen door in vijandelijk gebied en registreren daar alles. Toen zijn er veel gevangen genomen en ook euh… gesneuveld. Eerst wou onze legerleiding de overblijfselen op de schroothoop gooien. Dan was er het plan ze op het kerkhof naast de oorlogsslachtoffers te leggen. Nu liggen ze daar.” De korporaal wijst een plek aan naast de kazerne. “Op het centuriokerkhof. Ze droegen allemaal een naam en soldaten hadden vaak een band met hen. Vandaar…”

Dan lacht de korporaal. “Weet je wat de grootste discussie was? Wie de decoraties moest krijgen. Eerst kregen de centurio’s die zelf. Maar die ceremonie kwam in de pers en er was protest. Daarna kregen de kolonels die vanuit hun luie stoel de robots aanstuurden, de medailles.”

“En zet het leger de centurio’s vandaag nog in?”, vraag ik.

“Nee. Ze zijn verouderd. Die Italiaanse firma is failliet. Er zijn geen software-updates meer. Veel centurio’s zijn verkocht en opnieuw geprogrammeerd. Nu zijn ze vaak bewakingsrobots. Ze patrouilleren ‘s nachts door kantoorgebouwen en zo.”

Dan neemt de korporaal me mee naar zijn jeep.

“We hebben er nog een vijfhonderdtal. Kom mee, ik zal ze tonen.”

We rijden naar een ommuurd domein een eind buiten de kazerne.

Vanachter de muur hoor ik lawaai. Gekletter van staal.

“Het is weer zover”, zegt de korporaal. “De zon heeft deze ochtend geschenen. Hun batterijen zijn opgeladen.”

We nemen samen de trap naar de top van een uitkijktoren. Wat ik zie is verbluffend.

Achter de muur is een centurioreservaat. Tientallen centurio’s liggen levenloos in het gras. Maar een aantal is actief. Ze lopen rond of ze vechten. Ze slaan woest op elkaar. Onstuimig en meedogenloos.

“Dit zijn de centurio’s die we niet meer onder controle hebben”, zegt de korporaal.

“Eerst dachten we dat ze autonoom geworden waren, maar nu weten we beter. Ze zijn gewoon gehackt. Door wie? Een grappenmaker? De Chinezen? We weten het niet. Onze softwaremensen proberen al maanden vruchteloos ze weer in bedwang te krijgen. En zoals je ziet… ze zijn gewelddadig. Zie je die ene daar? Hij heeft een steen opgeraapt. Pas op, hij heeft ons in het vizier.” De korporaal bukt zich. “Knots!” De steen vliegt rakelings langs mijn hoofd tegen de muur.

“Weet je waarom we nooit nog zulke robots zullen aankopen?”, vraagt de korporaal. Hij ligt veilig naast mij op de betonnen vloer van de uitkijktoren. “Jouw leger is in een wip mijn leger, als ik een bug vind in je systeem. Met gewone soldaten zal dat niet gauw gebeuren. Onze legerleiding is zich daar nu pas van bewust.”

Zo zijn die centurio’s toch nog waardevol geweest, denk ik, terwijl de korporaal en ik behoedzaam de trap van de uitkijktoren af sluipen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content