Het Duitse model

Het gaat goed met de Duitse economie. Ook de overheid geniet mee. De geraamde belastinginkomsten worden elk kwartaal opwaarts herzien. De federale regering maakt zich op voor 40 miljard euro extra tot in 2018.

En dus roepen de Duitse vakbonden steeds luider om een belastingverlaging. De werknemers mogen nu eindelijk ook wel eens de vruchten plukken, na tien jaar rigoureus de broekriem aanhalen.

En wat doen de Belgische kameraden? Ze blijven klagen en zagen over ‘sociale afbraak’, in een land waar 54 procent van het bbp naar de overheid vloeit. In Duitsland is dat bedrag met 45 procent substantieel lager. Maar wellicht vinden de Belgische kameraden Duitsland een apenland.

Onze vakbonden kiezen liever voor het Franse model: Frankrijk houdt de schone schijn van een betaalbare sociale zekerheid overeind en financiert die op de pof. Het groeiende Belgische overheidsbeslag vernietigt sociale mobiliteit: niet alleen neemt de kloof tussen arm en rijk toe, in het onderwijs is het verschil tussen sterke en zwakke leerlingen nergens in de rijke westerse wereld zo groot als in Vlaanderen.

Duitsland zal in 2015 een federale begroting in evenwicht hebben, voor het eerst sinds 1969. Chapeau. Het stijgt in internationale enquêtes met stip als een van de aantrekkelijkste landen, zowel in levenskwaliteit als in ondernemingsklimaat. Daar kunnen we nog iets van leren.