“De beurs is geen casino” zegt Paul Huybrechts, voorzitter van de Vlaamse Federatie van Beleggingsclubs en beleggers (VFB) aan Trends/Cash. Daarom wil het kersverse lid van de Commissie Corporate Governance hogere dividenden voor trouwe aandeelhouders.
In een oproep aan de nieuwe formateur Elio di Rupo (PS) breekt de voorzitter van de Vlaamse Federatie van Beleggingsclubs en Beleggers (VFB) Paul Huybrechts een lans voor de invoering van loyaliteitsbonussen om het risicokapitaal te bevorderen door actieve en trouwe beleggers te bevoordelen. Aandeelhouders die aandelen langer dan bij voorbeeld twee jaar in hun bezit hebben, zouden een extra dividend krijgen. Of minder roerende voorheffing betalen. Het idee sluit aan bij een initiatief van de Nederlandse chemiegroep DSM uit 2006.
Huybrechts: “De reactie van het publiek was toen zeer positief, maar er rezen vragen over een mogelijke schending van het gelijkheidsbeginsel tussen de aandeelhouders. Eind 2007 veegde de Hoge Raad van Nederland – de Raad van State bij onze noorderburen – dit argument van tafel. Juridisch is de maatregel dus afgedekt. Onder druk van de beleggingsfondsen heeft DSM echter het voorstel ingetrokken. In Frankrijk bestaat de loyaliteitsbonus ondertussen wel bij L’Oréal en Air Liquide. Beide beursgenoteerde bedrijven geven hun trouwe aandeelhouders een hoger dividend. Zo compenseren zij meteen deels de dubbele belasting die buitenlandse beleggers moeten betalen. Ook wordt de gehechtheid aan de onderneming bevorderd en speculatie ontmoedigd.”
Wat zijn de structurele redenen om nu loyaliteitsdividenden te gaan invoeren? Huybrechts:
“Het ritme van de beurzen en de bedrijven groeit uit elkaar. Beleggers verwachten resultaten op korte termijn en reageren onmiddellijk – manisch depressief volgens critici – op elke gebeurtenis, terwijl ondernemingen op lange termijn denken. De snelheid van het licht botst op de gestadigheid van elke onderneming. Daarom stappen steeds minder bedrijven naar de beurs om kapitalen aan te trekken. Zij willen niet het lijdend voorwerp van short sellers in één of ander belastingparadijs zijn. Zo werd de koers van Ageas recent kunstmatig naar beneden gehaald toen Griekenland een verbod op het naakte ‘shorten’ had ingesteld, omdat de verzekeringsmaatschappij nog in Grieks papier bezat. Zo stel ik met enige ontsteltenis vast dat ook elke particulier tegenwoordig op internet (zie www.plus500.com – een maatschappij uit Belize) zonder problemen de aandelen van de grootste bedrijven ter wereld kan verkopen om ze korte tijd later aan een lagere koers opnieuw te kopen. Professionele handelaren beschikken over uiterst krachtige apparatuur om om er in die handel tot 3000 transacties per seconde door te jagen. Mij geeft dat een onbehaaglijk gevoel. Ik wil deze techniek van ‘short selling’ niet verbieden – wat technisch kan, zal ook gebeuren – maar dergelijke vorm van speculeren hoort toch eerder thuis in een casino dan op de beurs.”
Alle macht aan de aandeelhouders (Amada)?
Huybrechts: “Niet alleen moet de macht van de aandeelhouders in de algemene vergadering worden versterkt, maar we moeten ook de regels van ‘corporate governance’ aanscherpen. In de eerste plaats loopt het goed of mis in de Raad van Bestuur. De bestuurders zijn beter op de hoogte dan wie ook. Of zouden dat moeten zijn. Zij dragen een grote verantwoordelijkheid. Jammer genoeg ontbreekt in ons land soms de durf om sterke persoonlijkheden aan te trekken, die geen jaknikkers zijn noch in de ons-kent-ons-cultuur passen. Ook bij Fortis is het in de eerste plaats misgelopen in de Raad van Bestuur. De aandeelhouders, particulier én institutioneel, moeten hun bestuurders kunnen vertrouwen. Zo kunnen die aandeelhouders indirecte ondernemers worden en via Luc Bertrand, Bert De Graeve, enz. bijdragen tot hun eigen welvaart en tot het economisch succes van de bedrijven en van het land.”
Eric Pompen
Het volledige interview leest u in Trends/Cash van deze week
