Ozark Henry: ‘Ik geloof niet dat het kapitalistische model nog werkt’

PIET GODDAER "Ik investeer liever in inhoudelijke zaken, nooit in puur economisch interessante dingen." © FRANKY VERDICKT
Stijn Fockedey
Stijn Fockedey Hoofdredacteur a.i.

Ozark Henry is niet bang voor een averechtse marketingstrategie. Om een doorbraak in het buitenland te forceren, wiste de muzikant bijvoorbeeld zo veel mogelijk info over zichzelf. Maar als je wordt uitgenodigd door Google, is dat moeilijk vol te houden.

Geef Piet Goddaer de ruimte en hij zet je ongevraagd nog eens uiteen hoe de financi- ele crisis begon. De man achter het muzikale alter ego Ozark Henry fileert in één moeite door de oplossingen die nog altijd voor die crisis worden gezocht. “Iedereen richting aandelenmarkt duwen? En zo de kleine speler met het verlies opzadelen, terwijl die niet helemaal snapt in welk spel hij speelt? Gaan we dat doen?” Eigenlijk zou hij Us, zijn nieuwe cd, voorstellen. “In het verleden zei ik nooit waarover mijn muziek precies ging, maar in deze tijden kan ik niet anders dan heel duidelijk en direct zijn.”

Toch is Goddaer geen pessimist. Sinds hij begin vorig jaar bij Google langs is gegaan, gaat hij de toekomst hoopvol tegemoet. “Daar zag ik weer dat de mens in staat is met oplossingen te komen. Het is ongelooflijk wat nu al kan. Veel kan ik er niet over kwijt, want ik heb een geheimhoudingsverklaring ondertekend, maar ik kan wel zeggen dat het mijn verbeelding voorbijgaat. Gebruik sommige bestaande ontwerpen in een sciencefictionfilm, en de mensen vinden dat je overdrijft.” Goddaer is bezig met het opnemen van geluid in 3D, wat hem de uitnodiging voor een Talk@Google opleverde. “Plots ziet zo’n bedrijf mogelijkheden waar het nog niet aan had gedacht en gaat het na of het daarin moet investeren. Het is niet toevallig dat Google mijn presentatie pas drie maanden later online zette. Het zou kunnen dat het ook met die 3D-technologie aan de slag gaat.”

Dus wordt het hoog tijd een patent aan te vragen?

Piet Goddaer:“Sommige spelers bekijken inderdaad hoe ze de technologie kunnen beschermen. Ze denken dat er iets te rapen valt, maar ik geloof niet dat het zo zal werken. Geen enkele grote speler heeft bijvoorbeeld de ambitie zich de 3D-technologie toe te eigenen. Stereo is toch ook van niemand? Het enige wat dit verhaal afremt, is dat de zoektocht naar het best deelbare formaat voor muziek blijft aanslepen. Er moeten gewoon afspraken worden gemaakt over wat de standaard wordt. Dat zou 3D kunnen zijn.”

Zit de consument daarop te wachten?

Piet Goddaer:“Nog niet, omdat de meeste mensen niet weten hoe een 3D-opname klinkt. Zolang we allemaal naar televisie in zwart-wit keken, stoorde ook niemand zich eraan dat die zo weinig pixels en geen kleur toonde. Zo is de kwaliteit waarin mijn muziek vandaag wordt verdeeld ook veel lager dan de kwaliteit waarin ik ze opneem. De kwaliteit die overblijft, is ongeveer 2,5 procent. De digitale evoluties maken het mogelijk dat binnenkort meer mensen van de volledige kwaliteit kunnen genieten. Ik verwacht bijvoorbeeld dat er binnen het jaar al koptelefoons bestaan waarmee je in 3D naar muziek kunt luisteren. Maar we moeten wel nog op zoek naar andere manieren om muziek die is opgenomen met 3D-technologie gemakkelijker te delen. Dat je daarvoor een speler maakt die je moet kopen naast je telefoon en je laptop, vind ik niet meer van deze tijd.”

Moet een mens dan gaan lobbyen met de Spotify’s van deze wereld?

Piet Goddaer:“Een aantal jaar geleden contacteerde ik enkele digitale platformen om hen uit te leggen dat je muziek in 3D het makkelijkst kunt delen door ze te streamen of aan te bieden als download. Sommige stuurden een beleefde brief terug. Ze bedankten me voor de interesse, maar hun antwoord kwam er eigenlijk op neer dat ze vooral bezig waren met de uitbouw van hun platform, niet met de kwaliteit van de muziek. Ongelooflijk, vond ik dat. Vergelijk het met een ziekenhuis dat je terug naar huis stuurt met een gebroken voet, omdat het zich eerst bezighoudt met het rendabel maken van de organisatie.”

Is het niet logisch dat niet iedereen investeringen kan doen die nog niets opbrengen?

Piet Goddaer:“Ik kan me voorstellen dat andere bands zo reageren. De opnamestudio’s zijn ook nog niet uitgerust om op te nemen in 3D. Dat maakt het voor hen duur om ermee aan de slag te gaan. Ik bouwde zelf een studio om het financieel haalbaar te maken. Mijn installaties zijn indrukwekkend, maar businessgewijs heb ik daar verder nog niets aan. Gelukkig heeft 3D-geluid veel toepassingen, dus is het geen loze investering. Ik wil gewoon de keuze hebben om voor projecten te gaan die me interesseren. Daarom heb ik ook mijn eigen platenfirma. Dan hoef ik geen toestemming te vragen om me op een project te storten dat commercieel misschien nog minder interessant is.”

Toch zitten we voor dit interview bij een andere platenfirma, Sony.

Piet Goddaer:“Een samenwerking met zo’n platenfirma kan nog veel toevoegen, want ik kan niet alles alleen. Maar ik heb al zo veel meegemaakt dat ik op een gegeven moment zelf platen wilde maken. Bij de start van mijn carrière kon ik bijvoorbeeld onmiddellijk naar het buitenland. Ik zou met Moby en Tricky toeren, alles stond vast. Alleen had ik veertien dagen voor de start van de tournee nog altijd geen praktische info gekregen. Ik belde mijn platenmaatschappij. Ik kwam erachter dat de firma over de kop was gegaan en ik wist van niets. Het gevolg was dat alles in de fabriek bleef liggen, want ik had niet voldoende middelen. Ik was zo ontgoocheld. Het was alsof ik de lotto had gewonnen en het briefje plots wegwaaide. Muziek had altijd een speciale rol in mijn leven gespeeld, maar nu werd het plots business. Dat moest ik van me afzetten, anders zou ik gefrustreerd achterblijven.”

Was u dan echt nooit gefrustreerd omdat het buitenlandse succes daarna lang op zich liet wachten?

Piet Goddaer:“Als je een ladder met tien treden hebt, ben je niet gefrustreerd dat je niet op de twaalfde trede kunt staan. Dat is mijn filosofie. Daarom maak ik nu eerst een plaat, die ik daarna ga presenteren bij lokale partners. In Italië werk ik bijvoorbeeld altijd met dezelfde platenfirma, en die zijn er in andere landen ook. Zij die de plaat willen uitbrengen, doen dat. Zij die het minder hun ding vinden, hoeven ze niet te verdelen. Dan neem ik gewoon contact op met iemand anders. Natuurlijk zou ik liever samenwerken met één partner die wereldwijd alles voor me doet, maar zo iemand zie ik niet op de markt. Dus pak ik het op mijn manier aan. Om de plaat Stay Gold in 2013 aan de rest van de wereld voor te stellen, wilde ik bijvoorbeeld eens proberen een jonge artiest te zijn.”

Een jonge artiest?

Piet Goddaer: “Als je al lang bezig bent, denken mensen altijd dat je over je hoogtepunt heen bent. Terwijl ik al lang gestopt zou zijn, mocht ik er niet van overtuigd zijn dat mijn beste werk nog moet komen. Ik wilde bij de lancering van Stay Gold gewoon weten of mensen de nummers goed vonden of niet. Daarvoor hoefden ze niet alles over mijn carrière te weten. Dus verwijderde ik zo veel mogelijk wat online over mij te vinden was, onder andere van mijn website en mijn Facebook-pagina. De aanvragen vlogen binnen (lacht). Ik denk dat ik de plaat uiteindelijk in 147 landen heb verkocht. Ik moest iemand in dienst nemen, omdat ik niet alles zelf kon opvolgen.

“Al heb ik ook geleerd dat het niet ideaal is dat alles zo versnipperd is. Ik kon het succes op de ene markt niet altijd vertalen naar een andere. Elke firma waarmee ik werkte, wilde mijn videoclip bijvoorbeeld op haar eigen kanaal zetten. Dat betekent dat je nooit gigantische kijkcijfers kunt voorleggen om van het logaritme van YouTube te profiteren en je bekendheid wereldwijd nog te vergroten. Zo veel zelf doen houdt dus ook beperkingen in. Als het niets opbrengt, moet ik dat zelf dragen. Dan heb ik veel voor niets gewerkt.”

Als het werkt, zijn de centen ook wel voor u.

Piet Goddaer: “Dat speelt niet bij mij. Het is duidelijk dat je niets meeneemt in je graf, dus het idee dat je nu geld moet vergaren? Ik investeer liever in inhoudelijke zaken, nooit in puur materiële of economisch interessante dingen. Die manier van denken past misschien niet in het economische spel dat wij hier spelen, maar ik geloof niet dat het kapitalistische model nog werkt. In dat model kun je alleen meestappen als je geen empathie hebt.”

U liet zich nochtans al meerdere keren ontvallen dat u zich graag goed laat betalen.

Piet Goddaer:“Dat zou wel kunnen (lacht). Als ik iets doe dat op de markt 100.000 euro waard is, dan moet je mij daar inderdaad 100.000 euro voor betalen. Hoewel ik zonder die 100.000 euro ook niets tekortkom. Het gaat me vooral over de waarde van een product. Zodra je die loslaat, is alles zoek. Heel de economische crisis is toch ook ontstaan omdat producten verkeerd werden gewaardeerd?”

Heeft die juiste verloning te maken met de moeilijke start van uw carrière?

Piet Goddaer:“Bijna twee jaar lang kon ik niet anders dan mijn kleren wassen, me douchen en me opwarmen bij de daklozenopvang. Ik verdiende maar zo’n 400 euro per maand en huurde daarom een kamer zonder verwarming. Toch heb ik me nooit arm gevoeld. Ik moest me veel ontzeggen, maar in België is zo veel toegankelijk voor mensen die het moeilijk hebben. Alleen moet je een zekere verwaandheid loslaten om daarvan te profiteren, maar dat mag je bijna niet meer zeggen. We zijn tegenwoordig zo veel gewoon. Ik heb bijvoorbeeld vrienden die 3000 euro netto per maand verdienen en toch geldzorgen hebben. Terwijl ik ook zonder veel geld gelukkig was. Misschien omdat een goede vriend van mij stierf toen hij achttien was. Sindsdien heb ik het gevoel dat alles dat ik meemaak extra is.”

U bent nu 46, de leeftijd waarop uw moeder is overleden. Wat doet dat met u?

Piet Goddaer:“Het doet je beseffen dat het een bijzonder voorrecht is om al zo lang te leven. Zeker nu ik kinderen heb, voel ik een enorme verantwoordelijkheid om zo lang mogelijk iets voor hen te betekenen. Het idee dat mijn zoon en mijn dochter later bijvoorbeeld niet dezelfde keuzes kunnen maken en niet dezelfde voorrechten hebben omdat ze van geslacht verschillen? Dat vind ik zo waanzinnig dom dat het me nu al heel kwaad maakt. Maar dat is niet genoeg: een mens moet daar ook iets aan doen. Je kunt beginnen met te zeggen: hier doe ik niet aan mee.”

Piet Goddaer is op 27 maart keynotespeaker op de beurs Ondernemen 2017 in Tour & Taxis in Brussel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content