Er worden steeds grotere vraagtekens geplaatst bij het Chinese economische wonder.
In Rusland start morgen een nieuw onderonsje van de G20, de 20 belangrijkste economieën van de wereld. Het is opvallend hoe snel landen als China, India en Brazilië opgeklommen zijn in dit selecte clubje. Op basis van hun sterke economische prestaties eisen ze een steeds grotere plaats op in de wereld ten koste van de oude economische machten: de VS, Europa en Japan.
De voorbije maand is hun onstuitbare opmars beginnen te sputteren. Terwijl Brazilië en India kampen met structurele groeipijnen ten gevolge van een gebrekkige infrastructuur, corruptie en een loodzware bureaucratie, worden steeds grotere vraagtekens geplaatst bij het Chinese economische wonder. Niet alleen over de houdbaarheid van het economische model gebaseerd op investeringen in vaste activa, maar ook over de manier waarop de omvang van de economie berekend wordt.
Manipulatie
Er zijn al langer vermoedens dat de Chinese overheid de berekening van haar bruto binnenlands product (bbp) manipuleert. Van 1980 tot 2012 groeide de Chinese economie officieel aan een jaarlijks gemiddeld groeipercentage van 10%, inclusief inflatie. Wat werkelijk telt voor een toename van de welvaart is de reële groei van het bbp, dus exclusief inflatie.
In een recente studie beschuldigt professor Christopher Balding van de Universiteit van Peking het Chinese Nationale Bureau voor de Statistiek (NBSC) van manipulatie van de inflatiecijfers. Door de inflatie systematisch en moedwillig te onderschatten, wordt het reële Chinese bbp zwaar overschat. Volgens Balding zou de Chinese economie 12% of 1000 miljard dollar kleiner zijn als alleen al de inflatie van de woonkosten juist werd berekend.
Balding bestudeerde de evolutie van de Chinese huizenprijzen tussen 2000 en 2011 en kwam tot de conclusie dat de inflatie jaarlijks met 1% werd onderschat. Volgens de NBSC zijn de Chinese huizenprijzen tussen 2000 en 2011 maar 8% gestegen. Bovendien geeft het bureau mee dat de huizenprijzen op het platteland drie keer zo snel stegen als in de steden.
Deze statistieken zijn ongeloofwaardig als je weet dat de Chinese economie nooit met minder dan 8% per jaar groeide en dat er een massale migratie was van het platteland naar de steden. Hoe kunnen de prijzen op het platteland sneller stijgen dan in de steden als een groot deel van de bevolking weggetrokken is van het platteland? De statistieken van het NBSC over de huizenprijzen in de steden worden bovendien tegengesproken door private statistische bureaus.
De manipulatie houdt daar niet op. Om de inflatie van de woonkosten te berekenen, neemt de NBSC aan dat 80% van de Chinezen in steden wonen en slechts 20% op het platteland. Nochtans blijkt uit andere statistieken van de NBSC dat de stedelijke bevolking 51% van de totale bevolking uitmaakt.
Bovendien gaat de NBSC ervan uit dat slechts 12% van de Chinezen huurders zijn. Dit terwijl elk jaar 230 miljoen Chinezen die op het platteland leven (17% van de bevolking) naar hun werk in de steden reizen. De huurprijzen in de steden zijn de voorbije tien jaar dan ook sterk gestegen, wat een reden te meer is voor de NBSC om het aantal huurders te onderschatten.
Volgens Balding wordt de inflatie van de woonkosten op verschillende manieren gemanipuleerd: de prijsevolutie in de steden wordt onderschat, de bevolking in de steden wordt overschat en het aantal huurders wordt onderschat. Daarbovenop wordt het belang van de woonkosten in de inflatiekorf bewust laag gehouden.
Lange termijn
De Chinese economie is volgens officiële cijfers 8300 miljard dollar groot. Daarvan zou volgens Balding 12% of 1000 miljard dollar afgetrokken moeten worden enkel en alleen om rekening te houden met de juiste inflatie van de woonkosten. Indien nog andere componenten van de inflatie gemanipuleerd worden, kan de correctie van het reële bbp nog toenemen.
Volgens Balding is de reële Chinese groei niet zo uitzonderlijk in vergelijking met de andere grote groeilanden indien de inflatie correct zou berekend worden. De Chinese politieke elite heeft er alle belang bij dat die correctie niet gebeurt. Haar bevolking en het buitenland moeten blijven geloven in het Chinese economische wonder.
