Dat Duitsland als grote geldschieter groen licht geeft, is een krachtig signaal voor de verdere aanpak van de eurocrisis.
Met een zeer grote meerderheid van de stemmen heeft het Duitse parlement (Bondsdag) ingestemd met de versterking van het Europese noodfonds (EFSF). Dat Duitsland als grote geldschieter groen licht geeft, is een krachtig signaal voor de verdere aanpak van de eurocrisis.
523 afgevaardigden op een totaal van 620 stemden voor, 85 stemden tegen. Drie parlementsleden onthielden zich, zo verklaarde parlementsvoorzitter Norbert Lammert na de stemming.
Meer slagkracht
Op 21 juli beslisten de Europese leiders om de slagkracht van het European Financial Stability Facility (EFSF), waarmee de eurolanden zorgenkinderen als Portugal, Ierland en Griekenland financieel steunen, te verhogen. Zo krijgt het fonds een effectieve leencapaciteit van 440 miljard euro en zal het ook obligaties kunnen opkopen op de secundaire markt.
Duitsland is nu het elfde land dat de uitbreiding van het EFSF goedkeurt. Gisteren gaf ook Finland zijn fiat en dinsdag al Slovenië. België zette eerder het licht al op groen.
Maar ook na de stemming in Berlijn is de weg nog niet vrij. Ook Nederland moet zich nog uitspreken en Slowakije belooft misschien wel de moeilijkste horde om te nemen. Doel blijft wel om de ratificatie tegen medio oktober in alle 17 eurolanden rond te krijgen.
Griekenland
Intussen heeft een team experts van de Europese Unie (EU), de Europese Centrale Bank (ECB) en het Internationaal Muntfonds (IMF) opnieuw voet aan grond gezet in Griekenland.
Ze moeten een voortgangsrapport opstellen over de hervormingen en saneringen die Athene doorvoert vooraleer de zesde schijf internationale noodhulp kan worden vrijgemaakt. (Belga/KVDA)
Kanseliersmeerderheid
De stemming in de Bondsdag werd ook beschouwd als een grote politieke test voor bondskanselier Angela Merkel. Van de ja-stemmen in de Bondsdag kwamen er echter 315 uit Merkels coalitie van christendemocraten (CDU/CSU) en liberalen (FDP), 4 meer dan de 311 die nodig zijn voor de symbolisch belangrijke kanseliersmeerderheid.
Dat betekent dat de steun van de oppositiepartijen SPD en de Groenen dus in principe niet nodig was. Zij hadden op voorhand hun steun toegezegd. De vrees bestond dat Merkel geen meerderheid zou behalen in eigen rangen en dus zou moeten terugvallen op de centrumlinkse oppositie, wat haar positie enorm zou verzwakken.
