Eurocrisis: de Chinese analyse

Een Chinese topambtenaar haalt keihard uit naar de Europese welvaartsstaat.

De vakbonden beginnen zich te roeren. De begrotingsopmaak en het (schuchter) begin van structurele maatregelen naar onder meer de sociale zekerheid en de arbeidsmarkt toe zet iedereen op scherp. Zeer informatief in deze context is te vernemen hoe in China gedacht wordt over onze kommer en kwel van dit moment. Enkele weken terug dook immers de idee op dat Europa misschien bij de Chinezen, die over een spaarpotje van ruim 4000 miljard dollar beschikken, zou kunnen gaan aankloppen om het Europese stabilisatiefonds te helpen spijzen.

Chinese bewindslui drukken zich meestal in erg omfloerste termen uit als het om internationale kwesties gaat. Jin Liquin, voorzitter van de China Investment Corporation, een gigantisch Chinees investeringsfonds (“sovereign wealth fund”), maakte recent een uitzondering op deze regel. Aan de Financial Times verklaarde Jin Liquin dat “als je kijkt naar de problemen waar de Europese landen nu mee kampen, dan moet je vaststellen dat die allemaal voortkomen uit de opeenstapeling van moeilijkheden veroorzaakt door een versleten welvaartsstaat. De geldende arbeidswetten bevorderen vadsigheid en luiheid en ontmoedigen hard werken”.

Redelijk brutaal verwoord maar het bazooka-schot van de Chinese topinvesteerder legt wel de vinger op een al te vaak vergeten aspect van de crisis binnen de eurozone. Deze crisis hangt in belangrijke mate samen met het steeds meer uit evenwicht raken van de publieke financiën in steeds meer eurolanden. Geen zinnig mens kan er nog aan twijfelen dat om hieraan structureel te verhelpen de bestaande mechanismen van de welvaartsstaat en de instituties van de arbeidsmarkt aan grondige herziening toe zijn. De analyse van Jin Liquin laat er weinig twijfel over bestaan: wil Europa Chinees kapitaal binnenhalen, dan weten onze bewindslui (en de vakbonden) alvast welke de randvoorwaarden zullen zijn.

Johan Van Overtveldt