Euro-kakofonie ten top

Ware het niet zo verdomd ernstig, we zouden er eens hartelijk mee kunnen lachen. Het euroverhaal komt in een almaar destructievere stroomversnelling van kakofonisch geblaat terecht.

De Europese bewindsvoerders hebben nog één spaander geloofwaardigheid over, maar het is er wel één van het soort die je met een vergrootglas moet zoeken.

Griekenland heeft geen hulp nodig. Griekenland heeft wel hulp nodig. Ierland kan het op eigen houtje redden. Ierland kan het niet op eigen houtje redden. Portugal heeft geen behoefte aan buitenlandse hulp, van welke aard ook. Portugal moet met een complete lege staatskas om Europese steunfondsen bedelen. Zo ging het de voorbije maanden almaar door. Van ontkenning naar ontkenning van ontkenning. Complete kakofonie. Ondertussen sleepten de Europese leiders zich van de ene informele naar de andere formele top. Lapmiddelen en voorlopige pleisters alom; van echte, geloofwaardige ingrepen en oplossingen geen sprake. Zoals de deskundige en serene Financial Times in haar hoofdartikel van 26 maart stelde: “Sedert de start van de financiële crisis, hebben de verkozen leiders van Europa geen enkele kans laten voorbijgaan om te ontgoochelen”.

De oorverdovende kakofonie krijgt nu een nieuwe dimensie. Maria Damanaki, de Griekse Europese commissaris, liet gisteren weten dat “het scenario van een Grieks vertrek uit de euro nu op de tafel ligt, net zoals de manieren waarop dat kan gebeuren”. Heel voorspelbaar ontkende de Griekse regering in alle toonaarden. Aan de woorden van een regering die gespecialiseerd is in het fabriceren van foute cijfers om voordelen van in Europa in de wacht te slepen, wordt best niet te veel waarde gehecht. En dat doen de markten ook helemaal niet.

Uiteraard ligt een exitscenario in Griekenland op tafel. Het land zit in een compleet uitzichtloze situatie waarbij het kiezen is tussen cholera en de pest. Zelfs een massieve haircut op de schuld (pakweg 50 of zelfs 70%) kan het land niet meer op de rails zetten. Het begrotingstekort is veel te groot en een drastische schuldherschikking draait dat tekort slechts in geringe mate terug. Griekenland heeft hier en nu groei nodig en die kan er alleen komen door een forse devaluatie. En een exit uit de euro dus.

Laat er niet de minste twijfel over bestaan: er zijn aan zo’n exit enorme financiële, eonomische en politieke kosten verbonden. Maar het huidige scenario veroorzaakt nog grotere kosten en destabiliseert de hele Griekse samenleving.