Gooien ze zich te water of niet? Dat is de kernvraag over de federale politieke situatie. Wanneer de hoofdrolspelers allen terug uit vakantie zijn, moet dat snel duidelijk worden. De fase van het elkaar besnuffelen en aftasten, dat in 2007 begon, heeft al te lang geduurd.
Elio Di Rupo moet met voorstellen voor de dag komen en snel van preformateur in formateur vervellen. Hij moet komaf maken met de onzekerheid over de groene deelname aan de regering. Ecolo wil er geen deel van uitmaken en de rol van Groen! is maar belangrijk omdat Javaux, de groene topman in Franstalig België, ze nodig heeft voor het politieke spel dat hij en Di Rupo spelen: de andere moet als eerste zeggen dat de ecologisten niet tot de regering zullen toetreden. Groenen zijn niet vies van politieke spelletjes en ook in de groene familie zitten ze niet op dezelfde communautaire lijn.
Di Rupo zegt dat het zwaartepunt in België van de federatie naar de deelstaten moet gaan en dat de Franstaligen een grote, evenwichtige staatshervorming aanvaarden. Waarvan akte. Daarmee is wel niet gezegd wat ze onder de taalgrens verstaan met een grote en evenwichtige staatshervorming. Joëlle Milquet, sterkhoudster van het cdH, zal daar ongetwijfeld iets anders mee bedoelen dan voorzitter Bart De Wever van de N-VA.
Het lek in de krant La Libre Belgique over de onderhandelingsvoorstellen van de Vlaamse nationalisten komt zo goed als zeker uit het cdH-kamp. Het is overigens een non-event. Het verhaal in De Standaard over het verloop van een cruciale vergadering is andere koek. Vooral de ongemeen scherpe uitval van Joëlle Miquet naar de nieuwbakken CD&V-voorzitter Wouter Beke. Hij kreeg te horen dat CD&V alles heeft verprutst sinds 2007, dat Leterme de incarnatie is van alle kwaad en dat zij (Milquet) de jongste jaren al het mogelijke heeft gedaan om de situatie recht te trekken. Van bunkermentaliteit gesproken.
Madame non, altijd weer madame non
Madame non, altijd weer madame non. Ook dat heeft lang genoeg geduurd. Di Rupo heeft zich lang genoeg weggestoken achter zijn preformateurschap om de kat uit de boom te kunnen kijken. Het moet gedaan zijn met de fase van luisteren en zoeken naar convergenties. Indien hij niet als echte motor van de onderhandelingen begint te werken, heeft hij zijn plaats verspeeld. Di Rupo moet niet alleen de groene kwestie uitklaren, maar ook duidelijk maken of die grote en evenwichtige staatshervorming mogelijk is met Joëlle Milquet of althans met haar partij. Let op de nuance, want cdH staat voor meer dan Milquet en haar Brusselse biotoop. Wat niet belet dat ze nog altijd incontournable is.
Haar partij hield lange tijd de overheveling tegen van het onderwijs naar de deelstaten, maar ging in 1988 finaal door de knieën. Jean-Luc Dehaene had koning Boudewijn honderd dagen gevraagd om de vastgelopen politieke situatie te deblokkeren. Hij hield woord. Deze keer duurt de blokkering al verscheidene jaren. Alle partijen rond de tafel zullen water bij de wijn moeten doen. Ook de N-VA. Maar wat te doen met een Milquet die – zoals trouwens PS-coryfee Laurette Onkelinx – de zwartgele autonummerplaat, de beste volgens deskundigen, afwees omdat het de kleuren zijn van de Vlaamse leeuw. Een rood randje erbij om de kleuren van de Belgische vlag op het ding te krijgen, vond evenmin genade in de Franstalige ogen. Een mens zou lachen mochten die zotternijen van onze politieke machthebbers niet zo triest zijn. Zeker in het licht van de begrotingsput die alsmaar dieper wordt. We zitten al aan een te leveren besparingsinspanning van 25 miljard tegen 2015. Voor een goed begrip, dat zijn duizend miljard oude Belgische franken.
Boudewijn Vanpeteghem
Politieke crisis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier