Dexia legt misleiding ACW bloot

Wie deze ochtend op Radio 1 Patrick Develtere, voorzitter van het ACW, bezig hoorde, weet dat het ACW in erg nauwe schoentjes zit.

Het ACW is de overkoepelende organisatie van de christelijke werknemersorganisaties. Via haar holding Arcofin was ACW voor afgerond 14% aandeelhouder van Dexia. Arcofin is een coöperatieve vennootschap en de coöperanten, zijnde duizenden burgers, dreigen via het Dexia-avontuur een forse waardevermindering op hun inleg bij Arcofin te moeten incasseren. Het globale verlies dreigt in de buurt van de 2 miljard euro uit te komen.

In het kader van het voorliggende KB over de bescherming van cooperanten wil Develtere dat er voor zijn “leden” een garantie komt vanwege de overheid (de belastingsbetaler). Hij stelt dat hierdoor de rust zal terugkeren. Vermits de cooperanten hun “aandeel” pas tegen april kunnen inruilen, geeft dat de tijd om mogelijke minwaarden die zich zouden manifesteren, weg te werken, aldus Develtere die er blijft van uitgaan dat de 9,9 euro aan dewelke het Dexia-aandeel in de boeken van Arcofin staat nog altijd een realistische waarde is. Dat is natuurlijk volslagen onzin.

Komt de staatsgarantie er dan zal de Belgische belastingsbetaler moeten opdraaien voor de verliezen van de cooperanten van Arcofin. Het is deze garantie die het ACW wil. Die verliezen zijn er omdat de leidinggevende figuren bij Arcofin en ACW nooit correcte informatie gegeven hebben aan de cooperanten. De mensen die intekenden, kregen steevast de boodschap dat hun geld absoluut veilig was terwijl het gros van dat geld belegd zat in een bank die sinds vele jaren een super-hefboomfonds was.

Ook had Develtere het erg lastig met vragen over de verantwoordelijkheid van de Arcofin-bestuurders binnen Dexia. Op de heel concrete vraag of hij vond dat zij hun werk gedaan hebben, kwam hij niet verder dan het argument dat het allemaal de schuld is van de Amerikaanse vastgoedcrisis. Ook dat is onzin. Dexia werd een hefboomfonds omdat Pierre Richard en Axel Miller in een megalomane strategie de bank zo structureerden en daar had de Amerikaanse vastgoedzeepbel niets mee te maken. Het ACW vond dat prima, zolang het prima dividenden en mooie koerswinsten opleverde.

De bestuurders van Arcofin binnen Dexia hebben, net als alle andere bestuurders, dikke pakken boter op het hoofd omtrent wat er met Dexia gebeurde. Bovendien communiceerde het ACW klaarblijkelijk voortdurend heel misleidend naar de cooperanten van Arcofin toe. Losse van het respect voor het gelijkheidsbeginsel en voor de rechtsstaat in het algemeen, zou het immoreel zijn als de Belgische belastingsbetaler zou moeten opdraaien voor het onverantwoord gedrag van de ACW-leding. De terecht woedende cooperanten moeten de organisatie en de mensen die hun geldverlies veroorzaakten aanspreken, niet hun medeburgers.

Johan Van Overtveldt