De eurozone en het wielerpeloton

De start van de Tour de France zit er aan te komen. Hoog tijd dus voor een opvallend parallellisme tussen het wielerpeloton en het eurogebeuren. Een verhaaltje over kop trekken, uit het wiel gereden worden, aanklampen, afzien, ten onder gaan en triomferen.

Achteraan het europeloton bengelt Griekenland. Onvoldoende training, onaangepaste voeding en te flamboyante levensstijl maken dat het land in de eerstvolgende zware bergrit zo genadeloos door de knieën zal gaan, dat het land uit koers zal genomen worden. Of zelf van de fiets zal stappen. Diepgaande reflectie over wat men met de wielerloopbaan van plan is, dringt zich op. Wil men ooit nog iets presteren dan zal alles terug van nul moeten opgebouwd worden.

Portugal en Ierland lijden aan de Griekse ziekte maar in een meer gedoseerde versie. Het lichaam is net iets minder structureel ondermijnd. Ook zij komen echter gegarandeerd in de problemen tijdens de eerstvolgende bergrit. De vraag is of de ploegmaats hen nog afdoende een handje kunnen toesteken en of het getergde lichaam toch nog voldoende kan recupereren en kracht genereren om de tijdslimiet te halen. Het is een open vraag of ze de Tour zullen kunnen uitrijden en wat er dan met de rest van hun carrière zal gebeuren. Hoop doet leven.

Spanje, Italië en België hangen in de staart van het midden-peloton. Zij bezitten de gave om met een uitgestreken gezicht te kunnen afzien, meer nog: soms slagen ze er zelf in de indruk te wekken dat zij nog voluit kunnen meegaan in het wiel. Het valt niet goed in te schatten hoe goed hun batterijen nog opgeladen zijn. Informatie van binnen de respectieve ploegleidingen leert evenwel dat ook bij deze renners het weerstandsvermogen onder druk staat en het krachtenpotentieel aangetast raakt. De stress tests zitten redelijk diep in het rood. De Tour uitrijden kan best, een topprestatie is uitgesloten. Veel zal afhangen van hoe hevig het er in de kop van het peloton aan toegaat.

En in die kop zit vuurwerk. De onstuimige kracht van Duitsland, enkele jaren terug ook nog in de lappenmand, gaat voor verdere brokken zorgen. De net aangekondigde belastingsverlaging gaat het weerstandsvermogen en de explosiviteit van deze door keiharde training en uitgelezen verzorging beresterke coureur nog verder aanzwengelen. Te lage rentevoeten en te lage wisselkoers zorgen voor door de tegenstanders onpareerbare uppercuts. De tweede gaat, zoals dat dan heet, in de zware bergritten die er aankomen niet mee op de foto staan. Het is nooit leuk te kijken naar een sportevenement dat zo eenzijdig door de topper gedomineerd wordt. Het eurogebeuren is inderdaad absoluut geen mooi zicht meer.